ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΧΡΟΝΟΣ» ΤΗΣ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ
(17/11/2012)
«Οι Ρομά και οι
μπεκτασήδες έρμαια του τουρκικού προξενείου και της βουλιμίας της Άγκυρας»
Η παρέμβαση αυτή εκ μέρους του Πασχάλη Χριστοδούλου
πρώην δήμαρχου Σουφλίου ήταν και η μοναδική που έγινε δημόσια με στόχο να
αναδείξει αλλά κυρίως να καταδείξει την ωμή πραγματικότητα
«Όταν το Νοέμβριο του 2009 με δημόσια παρέμβασή μου
αναφέρθηκα στην γιορτή του Κασήμ, την Πέμπτη κατά σειρά γιορτή του μπεκτασικού
εορτολογίου, γνώριζα ότι είναι μια αυταπάτη η προσδοκία για επίσημη αντίδραση
εκ μέρους της ελληνικής πολιτείας και του πολιτικού προσωπικού της Θράκης.
Αυτό, εξοφλώντας γραμμάτια, παρευρίσκεται μόνο σε τουρκικές συνάξεις ή
τουρκοποιημένες εκδηλώσεις. Η πομάκικη γιορτή στο Χίλια που εδώ και χρόνια έχει
τουρκοποιηθεί απόλυτα, αποτελεί χώρο όπου διαγκωνίζονται όλοι οι «επίσημοι», νομιμοποιώντας
με την παρουσία τους αυτή την εξέλιξη.
Αντίθετα η γιορτή του Κασήμ που γιορτάζεται τη δεύτερη
Κυριακή του Νοέμβρη και φέτος γιορτάσθηκε στις 11 Νοεμβρίου στον Τεκέ της
Ρούσας δεν είναι ελκυστική, εκτός από προεκλογικές περιόδους. Το κενό απουσίας
της επίσημης πολιτικής Ελλάδας όπως είναι φυσικό καλύπτεται από εκπροσώπους της
πολιτικής Τουρκίας. Με πολυάριθμη αντιπροσωπεία εποχούμενη σε πολυτελέστατα
αυτοκίνητα και συνοδευόμενη από εκπροσώπους των ΜΜΕ, για μια ακόμη χρονιά
υπήρξαν συνεπείς στην πολιτική που υπηρετούν. Την τουρκοποίηση μιας ακόμη
θρησκευτικής και πολιτισμικής εκδήλωσης, αυτής των Μπεκτασήδων – Κιζιλμπάσηδων.
Η πολιτική τάξη της Ελλάδας σκιαμαχώντας μεταξύ μνημονιακών
και αντιμνημονιακών λογικών παραβλέπει, όπως άλλωστε έκανε και χθες, ότι εδώ
στη Θράκη, στον Έβρο εξελίσσεται η πολιτισμική γενοκτονία των Πομάκων, των
Μπεκτασήδων και των Ρομά. Κι αν η αλλεργία που διακατέχει ορισμένα μέλη του
κοινοβουλίου στο άκουσμα του όρου «γενοκτονία» είναι πρόδηλη, αυτό δεν
απαλλάσσει από τις ευθύνες καμία πολιτική δύναμη που ο πατριωτισμός της
εξαντλείται στην επίδειξη πυγμής μόνο απέναντι σε αδύναμους. Δεν αναφέρομαι
στην πολιτική κάστα της Θράκης, αυτή θα παραστεί και πάλι στις εκδηλώσεις στο
Χίλια κάτω από τουρκικές σημαίες και λάβαρα. Το μεγαλείο της αβελτηρίας.
Τέλος, είναι βέβαιο ότι στο ερώτημα, ποια είναι η έννοια και
το περιεχόμενο της πολυπολιτισμικότητας σε μια χώρα που ταυτίζεται με την πλέον
αντιδημοκρατική ιδεολογία, αυτήν του κεμαλισμού που πρεσβεύει την αρχή ένα
έθνος…, δεν υπάρχει απάντηση».
Η παρέμβαση αυτή εκ μέρους του Πασχάλη Χριστοδούλου πρώην
δήμαρχου Σουφλίου ήταν και η μοναδική που έγινε δημόσια με στόχο να αναδείξει
αλλά κυρίως να καταδείξει μία ωμή πραγματικότητα ότι Ρομά και μπεχτασήδες είναι
έρμαια του τουρκικού προξενείου και της βουλιμίας της Άγκυρας. Η παρέμβαση
έγινε με αφορμή τη γιορτή του Κασήμ, μία θρησκευτική και πολιτισμική εκδήλωση
των Μπεχτασήδων – Κιζιλμπάσηδων, που γιορτάζεται τη δεύτερη Κυριακή του Νοέμβρη
και φέτος γιορτάσθηκε στις 11 Νοεμβρίου στον Τεκέ της Ρούσας. Ο Τεκές του
Σεγίτ Αλή Σουλτάν γνωστός και ως ο Τεκές του Κιζίλ Ντελή ή και ως γνωστός με
τον γεωγραφικό προσδιορισμό Τεκές της Ρούσσας βρίσκεται 3 χιλιόμετρα έξω από
το χωριό Ρούσσα , στο νομό Νομό Έβρου. Βρίσκεται ανάμεσα από τα αλλοτινά
δερβενοχώρια Γονικό, Μεγάλο Δέρειο και Ρούσσα. Είναι ένας Οθωμανικός Τεκές,
δηλαδή σημείο συνάθροισης δερβίσιδων (συγκεκριμένα του τάγματος Μπεκτασίδων) το
οποίο έχει ανακαινιστεί και ημι-λειτουργεί μέχρι και σήμερα. Θεωρείται από τα
παλαιότερα διατηρημένους τεκέδες στο χώρο των Βαλκανίων και ένα από τα
σημαντικότερα κέντρα του Mπεκτασισμού.
Ο μπεκτασισμός είναι ένα δερβίσικο τάγμα του οποίου
υπολείμματα εξακολουθούν να υπάρχουν και σήμερα στο χώρο της Θράκης.
Διαδραμάτισε σπουδαίο ρόλο στην κατάληψη της Θράκης από τους Οθωμανούς και στη
δραστηριοποίηση του μουσουλμανισμού στο χώρο αυτό. Από τον 15ο αιώνα και ύστερα
διακόπηκε η αρμονική συνεργασία οθωμανικού κράτους και μπεκτασήδων. Από τότε οι
μπεκτασήδες της Θράκης απέκτησαν φιλικές σχέσεις με τους χριστιανούς της
περιοχής και δέχθηκαν πολλές χριστιανικές επιδράσεις, οι οποίες είναι έκδηλες στα
λαϊκά θρησκευτικά έθιμα μέχρι και σήμερα.
Τον πλήρη εναγκαλισμό των μπεκτασήδων μουσουλμάνων της
Θράκης από την Τουρκία επιχειρεί ο τοπικός της εκπρόσωπος Τούρκος πρόξενος, που
και φέτος οργάνωσε μία φιέστα την περασμένη Κυριακή με αφορμή τη γιορτή του
Κασήμ στον τεκέ της Ρούσας. Ο πρόξενος Ιλχάν Σερέν και ο ψευτομουφτής Ιμπραήμ
Σερίφ είχαν τον πρώτο λόγο και μάλιστα είχαν φροντίσει να υπάρχει στη γιορτή
και αποστολή επισήμων από την Τουρκία και συγκεκριμένα την Αδριανούπολη, την
ίδια ώρα που οι ελληνικές αρχές, τοπικές και μη ήταν απούσες. Εξαίρεση ο πρώην
δήμαρχος Σουφλίου Πασχάλης Χριστοδούλου η παρουσία του οποίου στη γιορτή του
έδωσε το έναυσμα για να κάνει αυτή τη δημόσια παρέμβαση, αφού όπως
χαρακτηριστικά είπε «αισθάνθηκα σαν τη μύγα μέσα στο γάλα».
Μιλώντας στο «Χ» θυμήθηκε όταν «τον Ιούλιο του 2008 είχε
επισκεφθεί τον τεκέ ο Τούρκος πρέσβης στην Ελλάδα, ένας σουνίτης διπλωμάτης
επισκέφθηκε ένα μπεκτασικό λατρευτικό χώρο, είπε απευθυνόμενος στον κόσμο ότι η
τουρκική πρεσβεία, τα προξενεία θέλουν να αγκαλιάσουν όλους τους μουσουλμάνους
και θα είναι πάντα στη διάθεσή σας. Είναι διαχρονική η πολιτική της Τουρκίας να
μετατρέψει σε Τούρκους όλους τους μουσουλμάνους της περιοχής και σε πολύ μεγάλο
βαθμό το έχει πετύχει. Είναι δική μας η αδυναμία να αποτρέψουμε μία
τουρκοποίηση μέσα στην επικράτειά μας. Η Τουρκία προσπαθεί ακόμα και
πολιτισμικά, θρησκευτικά γεγονότα και δρώμενα να τα οικειοποιηθεί. Ήδη το
πανηγύρι στα Χίλια το έχει τουρκοποιήσει απόλυτα. Οι δικοί μας επίσημοι
πηγαίνουν κάτω από τουρκικές σημαίες και λάβαρα. Στην πρόσφατη γιορτή στον τεκέ
της Ρούσσας ενώ υπήρξε μία πολυάριθμη αντιπροσωπεία από την Τουρκία, δεν υπήρξε
κανένας Έλληνας επίσημος ή τοπικός άρχοντας. Αυτό το κενό έρχεται και το
εκμεταλλεύεται η Τουρκία στην περιοχή και συμπεριφέρεται ως αγάς». Ο κ.
Χριστοδούλου καταλήγει κάνοντας μία θλιβερή διαπίστωση ότι οι Ρομά και οι
μπεκτασήδες είναι έρμαια του τουρκικού προξενείου και της βουλιμίας της Άγκυρας
και ευελπιστεί γρήγορα οι κυβερνώντες και οι τοπικοί άρχοντες να συνέλθουν και
να διαπιστώσουν ότι ο πολιτισμός και η θρησκεία, για τα οποία έχουν γίνει
πολλοί πόλεμοι, είναι αυτά που πρέπει να μας ενώσουν.
Δήμος Μπακιρτζάκης
