Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2016

Ο νόμος της σιωπής-Ομερτά στα Πομακοχώρια

Πομάκοι στον Εχίνο (Φωτογραφία του Πέτρου Θεοχαρίδη)

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ

Omerta : Πομάκοι της Θράκης

Είναι χρέος των υγιώς σκεπτόμενων πολιτών, ιδιαίτερα της Θράκης, ανεξαρτήτως τον πολιτικό χώρο που προέρχονται, να αναδείξουν το πρόβλημα και να πιέσουν τις κομματικές τους ηγεσίες και τα θεσμικά πρόσωπα έτσι ώστε αυτές να αντιμετωπίσουν και να λύσουν το πρόβλημα. Αρχίζοντας από την ίδρυση δημόσιων, μη μειονοτικών σχολείων στα χωριά των Πομάκων της Θράκης.

γράφει ο Ιατρίδης Κοσμάς


Υπάρχει κάποιο ζήτημα που μεγάλο μέρος της Δεξιάς, η οποία θέλει να φαίνεται ως η μοναδική πατριωτική παράταξη και ως o μοναδικός υπερασπιστής των Εθνικών ζητημάτων, αδιαφορεί ή συμπλέει ακόμα με πολιτικές που απειλούν άμεσα την εθνική και εδαφική ακεραιότητα της χώρας; Μπορεί η Δεξιά, η οποία θέλει τον εαυτό της ως την μόνη που είναι ικανή να διαχειριστεί τα μείζονα θέματα εξωτερικής πολιτικής, εθνικής ασφάλειας και άμυνας και τα στελέχη της κατηγορούν πολλές φορές ανοικτά και δημόσια όλους τους πολιτικούς τους αντιπάλους για μειοδοσία, να συμμετέχει σε αλισβερίσι που βλάπτει άμεσα τα εθνικά συμφέροντα; Υπάρχει κάποιο ζήτημα που μεγάλο μέρος της Αριστεράς, το οποίο θέλει πάντα να φαίνεται ως προστάτης των απανταχού μειονοτήτων, εφευρίσκοντας και στηρίζοντας ακόμα μερικές εκεί που δεν υπάρχουν (βλέπε Ουράνιο Τόξο), κωφεύει και πολλές φορές μάλιστα με τις κινήσεις, τις θέσεις  και τις πρακτικές της υποβοηθά καταπάτηση δικαιωμάτων μειονότητας; Μπορεί η αντεθνικιστική και αντιιμπεριαλιστική Αριστερά να συνδιαλέγεται με υπερεθνικιστές και να προωθεί σοβινιστικές και ιμπεριαλιστικές θέσεις; Η Αριστερά που παρουσιάζεται καθημερινά ως υπέρμαχη της διαφορετικότητας, να  συμβάλει σε έναν πολιτισμικό αφανισμό; Και όλα αυτά βέβαια στο βωμό της χρόνιας πάθησης ολόκληρου - μηδενός εξαιρουμένου - του πολιτικού συστήματος, της ψηφοθηρίας. Ακόμα και η μεγάλη πλειοψηφία της δημοσιογραφίας συμμετέχει σε αυτήν την omerta και αδιαφορεί ή αγνοεί. Όλα αυτά έχουν ένα όνομα: Πομάκοι της Θράκης, οι οποίοι αντιμετωπίζονται σαν να μην υπάρχουν, ενώ υφίστανται μία πολιτισμική γενοκτονία.

Ένα λάθος των όσων γράφουμε και μιλούμε για τις μειονότητες της Θράκης είναι η χρησιμοποίηση του ενικού της λέξης “μειονότητας” αντί του πληθυντικού. Λάθος ασήμαντο θα έλεγε κανείς . Δεν είναι όμως έτσι. Όπως είναι ευρέως γνωστό η περίφημη συνθήκη της Λοζάνης κάνει λόγο για Ελληνική μειονότητα που βρίσκεται στην Τουρκία και για τις “υπό της Ελλάδος εις τας εν τω εδάφει αυτής ευρισκομένας μουσουλμανικάς μειονότητας” (Άρθρο 45). Μπορεί στην συνθήκη να μην γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στις επιμέρους εθνοτικές ομάδες με μουσουλμανικό θρήσκευμα, αλλά μέσω της χρήσης του πληθυντικού υπονοείται μία διάκριση των διάφορων και διαφορετικών μεταξύ τους μειονοτήτων με ισλαμικά πιστεύω . Έτσι όταν άθελα μας χρησιμοποιούμε τον ενικό προχωρούμε σε μία έστω και λεκτική ομογενοποίηση πληθυσμών που δεν έχουν τίποτα κοινό μεταξύ του πέραν της θρησκείας. Αυτό ήταν και είναι ένας από τους πρωταρχικούς στόχους του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής, αλλά δυστυχώς και η διαχρονική τακτική της ελληνικής πολιτείας : η εξομοίωση των τριών κύριων μουσουλμανικών μειονοτήτων – τουρκοφανείς-τουρκογενείς, Πομάκοι και Ρομά - υπό την σκέπη της θρησκείας και εν συνεχεία ο εκτουρκισμός τους. Κατ΄αυτόν τον τρόπο Πομάκοι και Ρομά (ο αριθμός τους αθροιστικά είναι υπέρτερος των τουρκογενών) οι οποίοι δεν έχουν καμία εθνολογική και πολιτιστική συγγένεια μεταξύ τους, και προφανώς ούτε με το τουρκογεννές στοιχείο, αφήνονται έρμαια στο τουρκικό προξενείο Κομοτηνής. Ποιοι είναι όμως οι Πομάκοι, ποια η στάση της ελληνικής πολιτείας και των κομμάτων απέναντί τους και ποια τα αιτήματα τους;

Μερικά ιστορικά & εθνολογικά στοιχεία
Για την ετυμολογία του ονόματος των Πομάκων υπάρχουν αρκετές ερμηνείες. Κάποιες από αυτές είναι ότι προέρχεται από σλαβικές (pomoći , βοηθώ) , βουλγάρικες (poturnjak , εκείνος που έγινε Τούρκος) ή ελληνικές (πομάξ, πότης) λέξεις. Για την καταγωγή του λαού των Πομάκων έχουν διατυπωθεί τόσες προτάσεις , όσες και οι περιοχές και τα κράτη που ζούνε . Οι επικρατέστερες από αυτές είναι, είτε ότι είναι Σλάβοι εξισλαμισμένοι , είτε  ότι πρόκειται για αρχαίο θρακικό λαό που αναμείχθηκε με ελληνικά φύλλα. Στην απογραφή του 2001 όπου ο πληθυσμός της Θράκης υπολογίζονταν σε 355.000 κατοίκους, εξ' αυτών οι 114.000 ήταν μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα και οι Πομάκοι ανέρχονταν σε 36.000, εκ των οποίων οι 9.000 ήταν στην Ξάνθη , οι 11.000 στην Ροδόπη και οι 2.000 στον Έβρο . Η γλώσσα των Πομάκων είναι ένα σλαβογενές ιδίωμα,  ομιλούμενη αλλά μη γραφόμενη. Αναλόγως την περιοχή είναι επηρεασμένη κυρίως από τα βουλγαρικά, αλλά και τα τούρκικα με πλείστες ελληνικές λέξεις , αρχαιοπρεπείς μάλιστα.

Κατά πολλούς αναθεωρητές ιστορικούς ο εξισλαμισμός των Πομάκων άρχισε πριν την ολοκληρωτική επικράτηση των Οθωμανών στα Βαλκάνια, όταν το μεγαλύτερο μέρος των Πομάκων ασπάστηκε οικειοθελώς το Ισλάμ από το 1322 μέχρι το 1430 με τον Σαρή Σαλτίκ και αργότερα με τον Χατζή Μπαϊράμ Βελή.  Κατά την κύρια βιβλιογραφία ο εξισλαμισμός τους υπήρξε μαζικός και βίαιος και συντελέσθηκε κυρίως στα μέσα του 17ου αιώνα.  Μάλιστα υπάρχουν προφορικές παραδόσεις αντίστοιχες του χορού του Ζαλόγγου που είναι διαδεδομένες στα περισσότερα χώρια Πομάκων, όπως ο θρύλος για το βράχο των κοριτσιών (Μόμσκι Κάμεν) στα βόρεια του χωριού Ωραίον.

Πολλές υπήρξαν οι προσπάθειες τους να ενωθούν με την Ελλάδα. Το 1878, παράλληλα με τις άλλες επαναστάσεις του ελληνισμού κατά την διάρκεια του Ρωσοτουρκικού πολέμου, οι Πομάκοι οργάνωσαν το δικό τους επαναστατικό κίνημα προσβλέποντας στην απόσχιση τους από την Οθωμανική αυτοκρατορία και την μετάπτωσή τους στην ελληνική κυριαρχία. Όταν μάλιστα οι προσπάθειες αυτές απεδείχθησαν άκαρπες ανακήρυξαν την Αυτόνομη Πομακική Δημοκρατία, η οποία διατηρήθηκε ως το 1885 μέχρι την προσάρτηση της Ανατολικής Ρωμυλία στην Βουλγαρία.
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι οι Πομάκοι της Βουλγαρίας είχαν διαχρονικό αίτημα ένωσής τους με την Ελλάδα, αντιδρώντας έτσι στην κρατική πολιτική της γείτονος χώρας που είχε σαν στόχο τον βίαιο εκβουλγαρισμό τους. Το προέβαλαν μετά το τέλους του 1ου παγκοσμίου πολέμου, όταν 8 Πομάκοι βουλευτές της Βουλγαρικής βουλής, απευθυνόμενοι στις κυβερνήσεις της Ελλάδος και Γαλλίας, ζήτησαν να προστατευτεί η εθνική και θρησκευτική τους ιδιαιτερότητα, ζήτημα το οποίο έθεσαν πάλι με τους αντιπροσώπους τους στη Διάσκεψη Ειρήνης στο Παρίσι το 1946 μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ακόμα μία έμπρακτη εκδήλωση της θέλησης τους για ένωση με την υπόλοιπη ελληνική επικράτεια ήταν η επανάσταση του 1913 όταν κατελήφθησαν σχεδόν όλη η Νότια Βουλγαρία και η σημερινή Ελληνική Θράκη και ιδρύθηκε στην Κομοτηνή η "Προσωρινή Διοίκηση Δυτικής Θράκης". Οι επαναστάτες, αν και στην πλειοψηφία τους μουσουλμάνοι, αναζήτησαν στήριξη από την Ελλάδα.

Τέλος πρέπει να αναφέρουμε και το δημοψήφισμα του 1919 στον Εχίνο, με το οποίο οι Πομάκοι ζήτησαν να ενωθεί η περιοχή τους με την Ελλάδα.

Η στάση της ελληνικής πολιτείας 
Ένα στοιχειώδες σοβαρό κράτος σχεδιάζει μακροπρόθεσμα την μειονοτική του (και όχι μόνο) πολιτική, και αυτή ακολουθείτε με οποιανδήποτε κυβέρνηση. Επειδή λοιπόν τέτοιος κράτος δεν είμαστε, η ελληνική πολιτεία ακολούθησε προσταγές για την “συνοχή του ΝΑΤΟ”, της δήθεν καλής γειτονίας και του φόβου για τον τότε κομμουνιστικό βορρά. Έτσι στην αρχή το ελληνικό κράτος  αντιμετώπιζε τους Πομάκους ως Τούρκους, ενώ αργότερα, με τη  αλλαγή των γεωστρατηγικών δεδομένων τους προτιμούσε Βούλγαρους. Ποτέ δεν τους αντιμετώπισε σαν αυτό που είναι: Έλληνες, με δικιά τους γλώσσα και μουσουλμανικό θρήσκευμα.
Το 1936 το καθεστώς του Μεταξά δημιούργησε επιτηρούμενες ζώνες από την ορεινή Θράκη ως την Ήπειρο, για την είσοδο στις οποίες χρειαζόταν ειδική άδεια από την αστυνομία. Το μέτρο αυτό, η περίφημη “μπάρα”, μιας και έπρεπε να περάσεις από φυλάκιο για έλεγχο χαρτιών και άδειας από την Αστυνομική Διεύθυνση, αν και ατόνησε, καταργήθηκε επίσημα μόλις στις 17/11/1995 από τον τότε υπουργό Εθνικής Αμύνης, Γεράσιμο Αρσένη. Με λίγα λόγια υπήρχε για 59 χρόνια συνοριακός έλεγχος εντός της ίδιας της Ελλάδας.

Με το Μορφωτικό Πρωτόκολλο του 1951 εισήχθη στα μειονοτικά σχολεία το εκπαιδευτικό πρόγραμμα του τουρκικού Υπουργείου Παιδείας με αποτέλεσμα να αυξηθεί ο αριθμός των μετακλητών δασκάλων από την Τουρκία. Εν συνεχεία το 1964 με το Μορφωτικό Πρωτόκολλο εκείνης της χρονιάς συντελέσθει ο πλήρης εκτουρκισμός της παιδείας των μειονοτικών σχολείων.
Η ίδια η ελληνική πολιτεία το 1954 κατά παράβαση της συνθήκης της Λοζάνης με τον νόμο «Περί τουρκικής μειονότητος Θράκης» επέβαλε την ονομασία “τουρκική” αντί του “μειονοτική” που ίσχυε μέχρι τότε.

Σήμερα οι Πομάκοι μέσω της παρεχόμενης παιδείας αναγκάζονται να μαθαίνουν – πλην της ελληνικής- και την τουρκική γλώσσα, με την οποία δεν έχουν απολύτως καμία σχέση, ενώ ταυτόχρονα η μητρική τους γλώσσα αγνοείται παντελώς. Μία θεσμοθετημένη τριγλωσσία που παραποιεί ευθέως την ταυτότητά τους. Έτσι στο σύνολο των περίπου 7000 μαθητών που φοιτούν σε μουσουλμανίκα σχολεία, οι 2500 Πομάκοι μαθητές μαθαίνουν πέραν της ελληνικής, και μία γλώσσα παντελώς άγνωστη σε αυτούς. Κατ αυτόν τον τρόπο το κράτος συμβάλλει στον περαιτέρω εκτουρκισμό τους. 

Ο τούρκικος παράγοντας
Η ισλαμική θρησκεία χρησιμοποιείται ως όργανο πολιτικής και εκτουρκισμού από το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής. Στην πραγματικότητα το προξενείο επιδιώκει τον απομονωτισμό των μειονοτήτων και την περιχαράκωση τους γύρω απ' αυτό, αφού εμφανίζεται ως προστάτης τους, ενώ ουσιαστικά διεξάγει έναν πόλεμο κατά των “άπιστων” και δημιουργεί αντιπομακικό μίσος μέσω του ελεγχόμενου τύπου. Σύνηθες τρόποι άσκησης επιρροής είναι οι απειλές και ο χρηματισμός.

Μερικά ενδεικτικά παραδείγματα:
Στο φετινό φεστιβάλ νεολαίας του χωριού Σμίνθης του νομού Ξάνθης ο δήμαρχος του χωριού, ελεγχόμενος ουσιαστικά από το προξενείο, ζήτησε-απαγόρευσε : οι ομιλίες να μην γίνουν στα πομακικά και να αφαιρεθεί από το πρόγραμμα ένα θεατρικό που υπήρχε στην πομακική γλώσσα, μία γλώσσα απαγορευμένη και κυνηγημένη από το προξενείο. Μέσα στην Ελλάδα θεσμικά πρόσωπα, λόγω της υποκίνησης του από το συγκεκριμένο δάκτυλο απαγορεύουν σε έναν λαό να εκφραστεί με την γλώσσα του διότι αυτό αντίκειται στα τουρκικά συμφέροντα!

Ένα ακόμα γεγονός το οποίο πάλι συνέβει στο χωριό Σμίνθη ήταν η κατάληψη του σχολείου στις στις 22 Φεβρουαρίου του 2000 από τους μαθητές, διότι ο τότε δήμαρχος Μύκης αρνούνταν επί μήνες να υδροδοτήσει το σχολείο επειδή δεν διδάσκονταν η τούρκικη γλώσσα! Οι μαθητές αντέδρασαν, μάζεψαν υπογραφές και ανέρτησαν πανό στα πομάκικα, πράγμα που εξαγρίωσε τον τουρκικό παράγοντα, ο οποίος χαρακτήρισε την επιγραφή βουλγάρικη.

Το 1997, οι κάτοικοι του χωριού Μυρτίσκη του Νομού Ροδόπης, απειλήθηκαν ότι δεν θα λάβουν τις επιδοτήσεις και ότι δεν θα τους δοθεί κανένα πιστοποιητικό από την κοινότητα Οργάνης, διότι τόλμησαν να ιδρύσουν πολιτιστικό σύλλογο. Μάλιστα επί δύο μήνες υπήρξαν και περιοδείες τρομοκρατίας (πρόγραμμα “νουθεσίας” ονομαζόταν) από την Συμβουλευτική Επιτροπή, ένα όργανο ελεγχόμενο από το προξενείο, με αποτέλεσμα τα περισσότερα μέλη του συλλόγου να  ζητήσουν την διαγραφή τους.

Τα 2 μεγάλα πομακικά πανηγύρια στα υψώματα Ακρίτας (Αλάν Τεπέ ή Αλάνατ) και Χίλια (Σέτσεκ), από εκδηλώσεις εθνοτικού και θρησκευτικού περιεχομένου, έχουν εξελιχθεί σε φιέστες προβολής της ιστορίας της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Ακόμα και η χρήση του ονόματος των Πομάκων ή ότι μπορεί να θυμίζει αυτόν τον λαό ποινικοποιείται και καταδιώκεται, μετά από παρέμβαση του τουρκικού παράγοντα. Στα σχολικά εγχειρίδια για την εκπαίδευση των μουσουλμάνων μαθητών αφαιρέθηκαν ύστερα από παρέμβαση οι πομακικές λέξεις λεσίτσα και μάικα. Το 2004 σε έκδοση της περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης με τίτλο “Νομός Ροδόπης” λογοκρίθηκαν και διαγράφηκαν οι αναφορές στα πομακικά χωριά και την πομακική κουζίνα. Το 2001 από CD του δήμου Σαππών με τίτλο “Τα παιδιά του Ορφέα” αφαιρέθηκε το μοναδικό πομακικό τραγούδι που υπήρχε ύστερα από πιέσεις.
Τα κοινοτικά κονδύλια των τελευταίων ετών αλλάζουν ονομασία προς εξυπηρέτηση και ικανοποίηση του προξενείου. Ενώ φθάνουν στην Ελλάδα ως απευθυνόμενα σε κοινωνικά ευπαθείς ομάδες και ειδικότερα σε Πομάκους, στην διαδρομή η λέξη “Πομάκοι” διαγράφεται και αντικαθίσταται από τη λέξη “μουσουλμάνοι”.
Είναι γνωστό στην περιοχή ότι όποιος Πομάκος δεν έχει δώσει πιστοποιητικό τουρκικών φρονημάτων θα αντιμετωπίσει τουλάχιστον γραφειοκρατικές δυσκολίες στο άνοιγμα της επιχείρησής του.
Δεκαετίες τώρα ότι μπορεί να φέρει ή να θυμίζει κάτι από την ονομασία, την ιστορία, την γλώσσα ή την εθνότητα των Πομάκων, πολεμάτε από τον τούρκικο παράγοντα. Δεν θα επεκταθούμε άλλο πάνω σε αυτό, καθότι χρήζει ξέχωρου άρθρου το ζήτημα της λειτουργίας του προξενείου στην Κομοτηνή και τις επιρροής του στην Θράκη. Ο αναγνώστης που ενδιαφέρται θα μπορούσε να διαβάσει και το παρακάτω άρθρο : http://politicaldoubts.com/thrace/item/106-i-tourkia-ypovoithoymeni-askei-politiki-sti-thraki .

Και τα ... κόμματα
Καταρχήν πρέπει να αναφέρουμε προς αποφυγήν παρεξηγήσεως ότι μέσα στα ίδια τα κόμματα δεν υπάρχει ενιαία στάση απέναντι στο ζήτημα των μουσουλμανικών μειονοτήτων της Θράκης. Έτσι μπορεί η νομαρχιακή επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ στην Ξάνθη στις 7 Ιανουαρίου του 2012 να δέχθηκε το τούρκικο εθνικιστικό κόμμα DEB που υποστηρίζει τον πλήρη εκτουρκισμό ολόκληρου του μουσουλμανικού στοιχείου της Θράκης και θέτει ακόμα και ζήτημα ανεξαρτησίας της, αλλά σε άρθρο της η κ. Δήμητρα Κοκαλιάρη που είναι Μέλος του Τμήματος Εξωτερικής και Αμυντικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ καταγγέλλει την δράση του προξενείου. Όλα αυτά στα χαμηλά κλιμάκια των κομμάτων. Γιατί οι πολιτικές τους ηγεσίες επιμένουν χρόνια τώρα να βάζουν στα ψηφοδέλτια τους, τουρκόφρωνες, υπέρμαχους του τουρκικού επεκτατισμού και υποστηρικτές τις πολιτισμικής αφάνισης των Πομάκων. Οι περισσότεροι από αυτούς θέτουν δημοσίως θέμα ανεξαρτησίας της Θράκης μέσω των άρθρων τους στον τουρκόφωνο τύπο και των αναρτήσεών τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης .

Είναι γνωστό στην Θράκη ότι είναι σχεδόν αδύνατο να εκλεγεί κάποιος σε οποιοδήποτε αξίωμα χωρίς την υποστήριξη του τουρκικού προξενείου. Λόγω δεκαετιών ασυδοσίας του, το προξενείο έχει την δύναμη να μετακινεί χιλιάδες ψήφους παρασκηνιακά και όχι μόνο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα όταν στις εκλογές του 2009 η τουρκόφωνη «Μπιρλίκ» έγραφε ότι “όσοι έχουν συνείδηση και αγωνίζονται για τον τουρκισμό, για την διεκδίκηση της ταυτότητας, για την διαφύλαξη της θρησκείας, δεν πολυπιστεύω πως θα δώσουν ψήφο στον Στυλιανίδη και τους άλλους Έλληνες υποψηφίους. Αυτό θα τον κάνουν μόνο όσοι έχουν χαλασμένο αίμα.”  Δείγμα για το που μπορεί να φτάσει το θράσος καποιων είναι και το παρακάτω : στις 17 Αυγούστου του 2009 τουρκόφρωνες βουλευτές του Πα.Σο.Κ του νομού Ροδόπης επισκέφτηκαν τον κ. Κακλαμάνη απαιτώντας την ανάκληση των δηλώσεων του για τους Πομάκους της Θράκης. Ο κ. Κακλαμάνης έπραξε το αυτονόητο και αρνήθηκε.

Για το ποια είναι τα θεσμικά και πολιτικά πρόσωπα – χριστιανοί και μουσουλμάνοι - που συμπαρατάσσονται με τον τουρκικό επεκτατισμό αρκεί μία μικρή έρευνα του αναγνώστη στο διαδίκτυο. Δεν θα επεκταθούμε περαιτέρω διότι το ήδη μεγάλο παρόν άρθρο δεν θα είχε τελειωμό.

Εν κατακλείδι
Τα χρόνια λάθη της ελληνικής πολιτείας οδήγησαν τον πομακικό πληθυσμό στις αγκάλες του προξενείου. Πολλές προσπάθειες που γίνονται καταλήγουν εμμονικά στο χριστιανικό παρελθόν των Πομάκων. Τακτική λανθασμένη, καθότι ο πομακικός πληθυσμός είναι βαθιά θρησκευόμενος και μάλιστα η μεγάλη πλειοψηφία των ιερατικών σχολών και των θρησκευτικών λειτουργών προέρχεται από αυτούς. Η μειονοτική πολιτική οφείλει να αντιμετωπίζει τον πομακικό πληθυσμό  με βάση την εθνική και πολιτιστική του ταυτότητα και όχι αυστηρά το θρήσκευμά του. Η τακτική της ενιαίας αντιμετώπισης όλων των μουσουλμανικών μειονοτήτων βάση θρησκεύματος σφυρηλατεί ψυχικούς δεσμούς ανάμεσα σε ανομοιογενείς πληθυσμούς και τους κατευθύνει αναπόφευκτα στην πιο κοντινή μουσουλμανική χώρα και δίνει πάτημα για την πολιτισμική τους αλλοίωση από τον τουρκικό παράγοντα. 
Όντας το κράτος ανύπαρκτο ή μάλλον προωθώντας εμμέσως ή αμέσως τον εκτουρκισμό των Πομάκων, οι μόνες αξιόλογες προσπάθειες ανάδειξης του προβλήματος προέρχονται από ιδιωτικές πρωτοβουλίες:


  • Η πομακική εφημερίδα Ζαγάλισα (www.zagalisa.gr)
  • Ο Πανελλήνιος Σύλλογος Πομάκων
  • Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Πομάκων Ξάνθης. Ο σύλλογος  στις 17 Μαρτίου του 2010 σε επιστολή του προς τον τότε πρωθυπουργό της Ελλάδας κ. Γεώργιο Παπανδρέου και την τότε υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων κ. Άννα Διαμαντοπούλου ζήτησε την ίδρυση δημόσιων μη μειονοτικών σχολείων στα χωριά των Πομάκων, ώστε να μην αναγκάζονται οι μαθητές να μαθαίνουν την τουρκική γλώσσα.
  • Το Κέντρο Πομακικών Ερευνών.

Σημαντικότατη οικονομική - και όχι μόνο - συνεισφορά στην ανάδειξη του πομακικού ζητήματος έχει ο κ. Πρόδρομος Εμφιετζόγλου (πρόεδρος του Ομίλου της Μηχανικής, γνωστός και για τους αγώνες του σε διάφορα εθνικά ζητήματα). Εκτός των πολλών άλλων, είχε κάνει πρόταση για δεκαετή χρηματοδότηση του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης ώστε να μελετηθεί και να διδαχθεί η πομακική γλώσσα. Η πρόταση απορρίφθηκε.

Διαχρονικά αιτήματα των Πομάκων η διδαχή της μητρικής τους γλώσσας, η ελευθερία να δηλώνουν την εθνική τους ταυτότητα και να μην αναγκάζονται να παραδίδουν πιστοποιητικά τουρκικών φρονημάτων στο ελληνικό κράτος, στα ελληνικά κόμματα και στο τουρκικό προξενείο Κομοτηνής για να αντιμετωπίζονται ως ισότιμοι Έλληνες πολίτες και η προστασία τους από τον εκφοβισμό και την τρομοκρατία που ασκεί ο τουρκικός παράγοντας. Επειδή τα σημερινά κόμματα φαίνεται να αδυνατούν να υπερβούν την ψηφοθηρική τους φύση, είναι χρέος των υγιώς σκεπτόμενων πολιτών, ιδιαίτερα της Θράκης, ανεξαρτήτως τον πολιτικό χώρο που προέρχονται, να  αναδείξουν το πρόβλημα και να πιέσουν τις κομματικές τους ηγεσίες και τα θεσμικά πρόσωπα έτσι ώστε αυτές να αντιμετωπίσουν και να λύσουν το πρόβλημα. Αρχίζοντας από την ίδρυση δημόσιων, μη μειονοτικών σχολείων στα χωριά των Πομάκων της Θράκης.





Η πομάκικη ταυτότητα μεταξύ τουρκικής πίεσης και ελληνικής αδιαφορίας


 Εμινέ Μπουρουτζή,
Πολιτιστικός Σύλλογος Πομάκων ν. Ξάνθης
  
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ

18 Δεκ. 2016

Η πομάκικη ταυτότητα 
μεταξύ τουρκικής πίεσης και ελληνικής αδιαφορίας


  
Κυρίες και κύριοι,
Πάνε πολλά χρόνια που τέτοιες ομιλίες με θέματα σαν το δικό μου έγιναν σε όλη την Ελλάδα αλλά με λύπη μου βλέπω ότι δυό δεκαετίες μετά είμαστε ακόμη στο σημείο μηδέν. Το θέμα μου είναι η ελληνική και η τουρκική στάση απέναντι στην πομάκικη ταυτότητα. Κι όταν λέω τουρκική στάση εννοώ τη στάση των ανθρώπων της Τουρκίας μέσα στην ελληνική Θράκη, μέσα στην πατρίδα μας. Γιατί – κι αυτό είναι το εξωφρενικό – το τουρκικό κράτος δίνει μέσα στην δική του επικράτεια πολύ περισσότερα δικαιώματα στους Πομάκους από όσα αφήνει να αναγνωριστούν για εμάς μέσα στην Ελλάδα!
Πρώτα πρώτα να θυμίσω ποια είναι η επίσημη γραμμή της Ελλάδας για το ζήτημα:  η χώρα μας δέχεται πως υπάρχει μόνο μια θρησκευτική μειονότητα στην Θράκη, με τρεις εθνοτικές ομάδες στο εσωτερικό της: τουρκογενείς, Πομάκους και Ρομά. Για την Τουρκία όλοι είμαστε Τούρκοι. Κι ενώ η πατρίδα μας λέει την αλήθεια, δεν κάνει σχεδόν τίποτε για να την αναδείξει ή για να υπερασπίσει την πραγματικότητα από τις πλαστογραφήσεις της άλλης πλευράς. Μόνοι μας οι Πομάκοι, κυρίως στον νομό Ξάνθης, προσπαθήσαμε να βρούμε βοήθειες από δω κι από κει, ώστε να καταγράψουμε τη γλώσσα μας, τα τραγούδια μας, τα παραμύθια μας, να διασώσουμε τις φορεσιές μας, τους χορούς μας, τις παραδόσεις μας. Όχι βέβαια όλοι οι Πομάκοι. Πολλοί έχουν ταυτιστεί με την τούρκικη πολιτική που μας θέλει όλους Τούρκους, τουλάχιστον στην συνείδηση αν όχι και στην καθημερινή γλώσσα. Άλλοι το κάνουν από συμφέρον και άλλοι γιατί δεν θέλουν φασαρίες. Ακόμα περισσότεροι είναι όσοι δεν εκφράζονται δημόσια για το θέμα αυτό. Και λίγοι είμαστε όσοι δηλώνουμε ανοιχτά την ρίζα μας και την ταυτότητά μας, πληρώνοντας συχνά ένα μεγάλο τίμημα. Αξίζει εδώ να πω ότι όταν πρωτοφτιάξαμε τον Σύλλογο Πομάκων νομού Ξάνθης, τα ονόματα όσων υπέγραφαν το καταστατικό μας μπήκαν σε όλα τα τζαμιά της περιοχής και στις τουρκόφωνες εφημερίδες. Οι πιέσεις στις μικρές κοινωνίες των χωριών για αυτούς που τους έλεγαν «πουλημένους» και άλλα παρόμοια ήταν αφόρητες, κάποιοι έσπασαν και απέσυραν τις υπογραφές τους, όμως ο Σύλλογος άντεξε κι έφτασε μέχρι σήμερα. Κι αφού δεν κατάφεραν να μας εξαφανίσουν οι άνθρωποι του τουρκικού Προξενείου της Κομοτηνής (αυτοί που κάθε μήνα παίρνουνε μισθό κανονικό για να κάνουν τη δουλειά της Άγκυρας), τώρα λένε απλώς ότι είμαστε μετρημένοι άνθρωποι όσοι δηλώνουμε Πομάκοι και αυτό δεν αλλάζει τον «τούρκικο χαρακτήρα της μειονότητας». Βέβαια δεν λένε τι νιώθουν πραγματικά οι άνθρωποι, τι ξέρουν βαθιά μέσα τους ότι είναι, άσχετα που φοβούνται να το πούνε δημοσίως, για να μην έχουν τα προβλήματα που είχαμε όλοι εμείς που ξεκινήσαμε κάποτε.

Σήμερα έχουν γίνει αρκετά πράγματα για το Πομάκικο θέμα, από ιδιωτικές πάντα πρωτοβουλίες, όμως πολύ περισσότερα περιμένουν ακόμα κάποιον να τα κάνει. Κι όταν λέμε κάποιον εννοούμε κάποιον δημόσιο φορέα, δίνω μερικά συγκεκριμένα παραδείγματα:

1)      Τα έθιμά μας έχουν όλα καλυφθεί με τούρκικο χρώμα και κανείς δεν τολμάει να πει μια λέξη. Άραγε γιατί όλα τα μουσουλμανικά πανηγύρια της Θράκης γίνονται στο βουνό, όπου πάντα κατοικούσαν οι Πομάκοι και κανένα δεν υπάρχει στον κάμπο, όπου ζει και πολύς περισσότερος κόσμος; Η απάντηση είναι απλή, είναι όλα κατάλοιπα του παραδοσιακού μας πολιτισμού, αφού εμείς έχουμε στο βουνό ρίζες που πάνε πολλούς αιώνες πίσω. Αντίθετα, οι Τούρκοι που ζούσανε πάντα στα πεδινά δεν έχουν τίποτε απολύτως, ίσως επειδή κι αυτοί ήρθαν σχετικά πρόσφατα, με τις μετακινήσεις των μουσουλμανικών πληθυσμών από τις βαλκανικές χώρες που απελευθερώνονταν τα τελευταία 100-150 χρόνια. Κι όμως, τώρα στα έθιμά μας και στα πανηγύρια μας εμείς είμαστε πια από έξω, οι διοργανωτές είναι Τούρκοι, έρχονται χορευτές, τραγουδίστριες, αγάδες, παλαιστές, ακόμη και θεατές από την Τουρκία. Πού είναι το τοπικό Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο να καταγράψει την πραγματικότητα, να ψάξει στο παρελθόν τι γινόταν, να πει την αλήθεια; Αν εξαιρέσεις δυο τρείς ανθρώπους κανένας δεν ασχολήθηκε μαζί μας, ούτε κι όταν έγιναν συγκεκριμένες προτάσεις, ακόμα και για χρηματοδότηση (θυμίζω την πρόταση του κ. Εμφιετζόγλου για την πομάκικη γλώσσα, όταν η προσφορά του για δεκαετή χρηματοδότηση ούτε καν συζητήθηκε!).

2)      Ο πολιτισμός και η γλώσσα μας δεν υπάρχουν για το ελληνικό κράτος πουθενά. Όλοι ακούμε τόσα χρόνια για την πολυπολιτισμικότητα και για τον «πλούτο της διαφοράς», όμως για μια μεγάλη ομάδα Ελλήνων πολιτών, για τους Πομάκους, αυτά είναι σαν να μην υπάρχουν. Μας διδάσκουν στα μειονοτικά σχολεία τουρκικά, στα δικαστήρια, στα νοσοκομεία και στις εκλογές έχει μεταφραστές στα τουρκικά και τώρα μάς ετοιμάζουν, λέει, και νηπιαγωγεία στα τουρκικά. Πού είναι η μητρική μας γλώσσα που την κατοχυρώνει και η Συνθήκη της Λωζάννης; Ακόμα και μια τοπική τηλεόραση που είχε ειδήσεις στα πομάκικα σταμάτησε και τώρα μεταδίδει ειδήσεις στα τουρκικά, όπως κάνει και το κρατικό ραδιόφωνο! Αξίζει εδώ να πούμε ότι η αλλαγή έγινε μετά από παρέμβαση του δημοτικού συμβουλίου Μύκης, του δήμου μας δηλαδή, στον ιδιωτικό τηλεοπτικό σταθμό! Ούτε και το αίτημα στην κρατική ΕΡΑ ποτέ απαντήθηκε, παρότι βλέπουμε ότι έχουν μπει δελτία ειδήσεων στα αραβικά για τους πρόσφυγες και μετανάστες που απλώς περνάνε από την Ελλάδα. Δηλαδή τόσες χιλιάδες μόνιμοι κάτοικοι της Θράκης δεν δικαιούνται να ακούσουν τη γλώσσα τους, παράλληλα με τα τουρκικά που υπάρχουν τόσα χρόνια;

3)      Είναι δεδομένο ότι μέσα στην μουσουλμανική κοινωνία οι Πομάκοι είμαστε οικονομικά και κοινωνικά πιο κάτω από τους τουρκογενείς. Αφού το ελληνικό κράτος εφαρμόζει πολιτικές θετικών διακρίσεων, όπως κάνει συνολικά με τα παιδιά της μειονότητας για τα ελληνικά Πανεπιστήμια, γιατί δεν κάνει κάτι συγκεκριμένο για μας; Γιατί δεν θεσπίζει μια προνομιακή μεταχείριση ειδικά για τους ορεσίβιους Πομάκους; Το μέτρο που πήρε πρόσφατα η Κυβέρνηση για δωρεάν δορυφορική σύνδεση με τα ελληνικά κανάλια, ενδιαφέρει κυρίως εμάς που ζούμε σε σημεία απομακρυσμένα. Χρειάζεται τέτοιον εξοπλισμό ο Τούρκος αστός στην Ξάνθη; Θα μπορούσε να δοθεί λοιπόν στον πομακικό πληθυσμό του ορεινού όγκου, έτσι, ονομαστικά. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση να φέρει ευρωπαϊκά προγράμματα ειδικά για εμάς, είτε για κατάρτιση – εκπαίδευση, είτε για τις υποδομές στα χωριά μας (δρόμοι, αντιπλημμυρικά, Internet…) που είναι πολύ πίσω. Επίσης ο Στρατός θα μπορούσε να μεταχειρίζεται κάπως ιδιαίτερα τα παιδιά των φτωχών Πομάκων που κατατάσσονται ή μετατίθενται, ώστε να διευκολύνεται και η επιβίωση των οικογενειών τους. Κτλ κτλ.

Κλείνοντας, θέλω να ευχαριστήσω για την πρόσκληση τους διοργανωτές, όλους εσάς για την προσοχή σας και όλους τους Θρακιώτες φίλους που μας βοήθησαν αυτά τα χρόνια να αντέξουμε την τουρκική πίεση και την ελληνική αδιαφορία. Εύχομαι την επόμενη φορά να μπορώ να ευχαριστήσω και κάποιους δημόσιους φορείς που θα έχουν κάνει κάτι από όσα είπα προηγουμένως. Σας ευχαριστώ και πάλι.

Εμινέ Μπουρουτζή, Σύλλογος Πομάκων ν. Ξάνθης



Άρθρο του Ευριπίδη Στυλιανίδη: Θράκη: το επόμενο βήμα


ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ



Θράκη: το επόμενο βήμα

ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ*

Η αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάννης από τον Ταγίπ Ερντογάν είναι η κορύφωση μιας αναθεωρητικής πολιτικής που ξεδιπλώνεται μεθοδικά τα τελευταία χρόνια, με αναφορά όχι μόνο στο εσωτερικό του ακροατήριο, ούτε φυσικά μόνο στην Ελλάδα. Απευθύνεται κυρίως στη διεθνή κοινότητα, προειδοποιώντας ότι την πίεση που δέχεται στα ανατολικά του σύνορα με το Κουρδικό δεν θα διστάσει να τη μεταφέρει ως ένταση δυτικά, στοχοποιώντας μεταξύ άλλων (Βαλκάνια, Αιγαίο) και τη Θράκη, όπου διαβιοί η θρησκευτική μουσουλμανική μειονότητα (τουρκογενείς, Πομάκοι και Αθίγγανοι), την οποία συστηματικά η διπλωματία της γείτονος, χρησιμοποιώντας θρησκεία και γλώσσα, επιδιώκει να την «τουρκοποιήσει».

Αντιπροσωπευτικές κινήσεις αυτής της στρατηγικής είναι:

1. Η επιμονή της Άγκυρας για άμεσα εκλεγμένους μουφτήδες, κάτι που δεν συμβαίνει σε σχεδόν καμία ισλαμική χώρα, ούτε καν στην Τουρκία. Δηλαδή η δημιουργία πολιτικοθρησκευτικής ηγεσίας.

2. Η επανεμφάνιση στις τελευταίες Ευρωεκλογές του μειονοτικού εθνικιστικού κόμματος DEB, του αειμνήστου ανεξάρτητου βουλευτή Αχμέτ Σαδίκ, που κυριάρχησε στη Θράκη το 2014, επιτυγχάνοντας την πρώτη θέση στη Ροδόπη με 41,68%, την πρώτη θέση στην Ξάνθη με 25,89% και την τρίτη θέση συνολικά στην Περιφέρεια Αν. Μακεδονίας και Θράκης με 12,23%.

3. Η διοργάνωση στην Κομοτηνή στις 14 Μαΐου 2015, επέτειος ενσωμάτωσης της Θράκης στον εθνικό κορμό (sic), διεθνούς συνεδρίου του FUEN, δηλαδή της Ευρωκοινοβουλευτικής Ομάδας των μειονοτικών κομμάτων της Ε.Ε. Στο συνέδριο αυτό, εκτός από την ανάπτυξη των ευρωπαϊκών και διεθνών σχέσεων του DEB, επιδιώχθηκε η προσέγγιση με περίεργους κύκλους φιλοσκοπιανών της Μακεδονίας, με μειονοτικούς της Δωδεκανήσου, με Τσάμηδες, με οργανώσεις ισλαμιστών μεταναστών από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη κ.α.

4. Η συστηματική προσπάθεια εκλογικής χειραγώγησης του μειονοτικού εκλογικού σώματος (μέσω του τουρκικού προξενείου, των ψευτομουφτήδων, τουρκικών ΜΜΕ, χρηματοδοτήσεων κ.α.), με στόχο την αύξηση της επιρροής ή την απόλυτη κυριαρχία όχι μόνο στην Αυτοδιοίκηση αλλά και στην κοινοβουλευτική εκπροσώπηση. Αυτό στην πράξη στρεβλώνει την ελεύθερη δημοκρατική έκφραση των πολιτών ανεξαρτήτως θρησκείας και καταστρέφει τη δίκαιη και ισόρροπη κοινοβουλευτική εκπροσώπηση των σύνοικων στοιχείων, χριστιανών και μουσουλμάνων (όπως συνέβη στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015 στη Ροδόπη, που εκπροσωπείται μόνο από μειονοτικούς στο Κοινοβούλιο), με συνέπεια να ανοίγει η πόρτα για επικίνδυνους εθνικισμούς και φονταμενταλισμούς στη Θράκη, που μέχρι τώρα ήταν χώρος συνάντησης και δημιουργικής συνεργασίας διαφορετικών θρησκειών και πολιτισμών.

5. Η συμβολική τοποθέτηση από τον Ταγίπ Ερντογάν, μετά το πραξικόπημα, στη σημαντική θέση του υπουργού Εσωτερικών της γείτονος ενός ικανού συνεργάτη του που γνωρίζει πολύ καλά τη Δυτική Θράκη, γιατί κατάγεται από τα Αρριανά Ροδόπης.
Όλα αυτά, συνδυασμένα με την άμεση ή έμμεση αναφορά του Τούρκου προέδρου σε «δημοψήφισμα στη Δυτική Θράκη» ή σε «σύνορα της καρδιάς που διαφοροποιούνται από τα υφιστάμενα σύνορα», προωθούν μια λογική «συνδιοίκησης στη Θράκη» και δεν αφήνουν πλέον περιθώρια στην Αθήνα ούτε για υπεκφυγές ούτε βέβαια για άλλα λάθη ή αδιαφορία.

Η κρίση τα προηγούμενα χρόνια, συνδυασμένη με φαύλες επιλογές του Εθνικού Κέντρου, αποδυνάμωσε την ακριτική περιφέρεια:

• Καταργήθηκαν στην πράξη τα αναπτυξιακά κίνητρα με αποτέλεσμα την εκτίναξη της ανεργίας. Χρωστούν από το 2010 πάνω από 260 εκατ. ευρώ στις βιομηχανίες της περιοχής.
• Υποβαθμίστηκε το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης. Μειώθηκαν τμήματα και φοιτητές και συρρικνώθηκε ο προϋπολογισμός του από 17,5 εκατ. το 2008 σε 5,8 εκατ. ευρώ σήμερα.
• Εκλεισαν ή υποβαθμίστηκαν οι Σχολές Αστυνομίας.
• Πάγωσαν τα προγράμματα για τους παλιννοστούντες ομογενείς.
• Διαλύεται η τοπική αγορά από φόρους ή άδικους ελέγχους.
• Καθηλώνεται λόγω του κόστους παραγωγής ο αγροτικός τομέας.
• Απογυμνώνεται η περιοχή από τους νέους, κυρίως επιστήμονες.
• Εξαιτίας όλων αυτών, μετά το 2011 μεταβάλλεται ραγδαία ο πληθυσμιακός συσχετισμός μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων υπέρ των δεύτερων.

Η αδιαφορία και τα λάθη της πολιτείας τα τελευταία χρόνια αφήνουν χώρο για έξωθεν παρεμβάσεις στη Θράκη και απειλούν να καταστρέψουν ένα μοναδικό πρότυπο ανοιχτής δημοκρατικής κοινωνίας που οικοδόμησαν όλοι μαζί, χριστιανοί και μουσουλμάνοι. Η κοινωνία αυτή σεβάστηκε απόλυτα τα ανθρώπινα και μειονοτικά δικαιώματα. Απομόνωσε κάθε ακραία εθνικιστική συμπεριφορά και εξαφάνισε κάθε ίχνος φονταμενταλισμού με ελληνοευρωπαϊκό διαβατήριο. Κάθε φορά δε που την προσδιόριζε η «εμπιστοσύνη», μετέτρεπε τη Θράκη από «πύλη» σε «γέφυρα φιλίας» της Ευρώπης προς την Ανατολή. Η γεωπολιτική αναβάθμιση της Θράκης σήμερα (ενεργειακός διάδρομος TAP, εμπορικός κόμβος, εκπαιδευτικό κέντρο ΔΠΘ, περιβαλλοντικό και πολιτιστικό πάρκο, σημείο συνάντησης θρησκειών, πολιτισμών, αγορών) την καθιστά τον «νωτιαίο μυελό της Ελλάδας», που μπορεί τα επόμενα χρόνια ή να σηκώσει στην πλάτη της την ανασυγκρότηση της εθνικής οικονομίας και την επιστροφή της Ελλάδας σε ρόλο περιφερειακού πρωταγωνιστή ή να κληροδοτήσει στη νεότερη γενιά το μεγαλύτερο εθνικό ζήτημα.

Απαραίτητη προϋπόθεση για να συμβεί το πρώτο και να αποτραπεί το δεύτερο είναι η υπέρβαση μικρόνοων διχασμών, προσωπικών παθών και συμφερόντων, μικροκομματικών λογικών και η αντικατάστασή τους από τη λογική της εθνικής συνεννόησης. Για τον λόγο αυτό θεωρώ πολύ σημαντική εξέλιξη την υιοθέτηση, τόσο από την κυβέρνηση όσο και από την αντιπολίτευση, της πρότασης που κατέθεσα από το 2014 μαζί με 40 βουλευτές του ελληνικού Κοινοβουλίου, για τη σύσταση «Διακομματικής Επιτροπής για την Ανάδειξη και την Ανάπτυξη της Θράκης».

Η Θράκη πρέπει επιτέλους να μας ενώσει...

*Ο δρ Ευριπίδης Στ. Στυλιανίδης είναι επισκέπτης καθηγητής Νομικής του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Κύπρου, πρώην υπουργός, τέως βουλευτής Ροδόπης.



Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2016

Εκκλησιασμοί στα Πομακοχώρια -Πρόγραμμα 2017


Εκκλησιασμός στον Ι.Ν. Αγίου Γεωργίου στον Εχίνο

«Εκκλησιασμοί σε Ι.Ν. στα Πομακοχώρια, Ν. Ξάνθης»
Προγραμματισμός 2017

Κάθε ΜΗΝΑ (2ο Σάββατο) στον Αγ. Γεώργιο μέσα στο Στρατόπεδο ΓΛΑΥΚΗ).

ΜΑΡΤΙΟΣ
 17 Μαρ. ( ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ: Γ’ Χαιρετισμοί, στο Στρατόπεδο(ΓΛΑΥΚΗ).
 24 Μαρ.  (ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ) : Δ’ χαιρετισμοί, Αγ. Γεώργιος. ( ΕΧΙΝΟΣ).

ΑΠΡΙΛΙΟΣ
   9 Απρ. (ΚΥΡΙΑΚΗ) : Επέτειος Μάχης Οχυρών 6 Απρ. ‘41 (ΕΧΙΝΟΣ).
14 Απρ. (Μ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ): Ακολουθία - Περιφορά Επιταφίου. (ΕΧΙΝΟΣ).
15 Απρ. (Μ.ΣΑΒΒΑΤΟ).: Ανάσταση Αγ. Γεώργιος. (ΕΧΙΝΟΣ).
30 Απρ.( ΚΥΡΙΑΚΗ) : Ι.Ν. Αγ. Γεωργίου και Αγ. Δημητρίου ( ΣΑΤΡΕΣ)

ΜΑΙΟΣ
 7 Μαϊ. ( ΚΥΡΙΑΚΗ ) :Ι.Ν.. Αγίας Κυριακής (χ. ΜΥΚΗ).
14 Μαϊ. ( ΚΥΡΙΑΚΗ) Θεία Λειτουργία στον .Ι.Ν. Αγ. Ιωάννης Θεολόγος.

ΙΟΥΝΙΟΣ
   4 Ιουν. ( ΚΥΡΙΑΚΗ): Θεία Λειτουργία Αγ. Γεώργιος. ( ΜΕΔΟΥΣΑ).
 18 Ιουν.( ΚΥΡΙΑΚΗ): Θεία Λειτουργία Ι.Ν. Ιωακείμ και Άννης. ( ΘΕΡΜΕΣ).
  25 Ιουν. (ΚΥΡΙΑΚΗ) :Θεία Λειτουργία στον .Ι.Ν. Αγ. Στυλιανός. (ΩΡΑΙΟ).

ΙΟΥΛΙΟΣ
  6 & 7 Ιουλ.( ΠΕΜΠΤΗ /ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ) : Εορτή Αγ. Κυριακής. ( ΜΥΚΗ).

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ
23 & 24 Αυγ. (ΤΕΤΑΡΤΗ/ ΠΕΜΠΤΗ): Εορτή Αγ. Κοσμά Αιτωλού. ( ΜΥΚΗ).

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ
   9 Σεπ. (ΣΑΒΒΑΤΟ): Εορτή Αγίων Ιωακείμ & Άννης. (ΘΕΡΜΕΣ/ Λουτρά).
  17 Σεπ. (ΚΥΡΙΑΚΗ). Θεία Λειτουργία στο Αγ. Γεωργίου. (ΜΕΔΟΥΣΑ).
  23 Σεπ. (ΣΑΒΒΑΤΟ): Εσπερινός στον Αγ. Ιωάννη Θεολόγο. Άνω ΘΕΡΜΕΣ).

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ
29 Οκτ. (ΚΥΡΙΑΚΗ) :Μεθεόρτιος Εορτασμός Αγ. Δημητρίου. ( ΣΑΤΡΕΣ).

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ
5 Νοε. (ΚΥΡΙΑΚΗ): Θεία Λειτουργία στον Ι.Ν. Αγ. Στυλιανού  ( ΩΡΑΙΟ)

  26 Νοε. (ΚΥΡΙΑΚΗ): Πανηγυρικός Εορτασμός Αγ. Στυλιανού. ( ΩΡΑΙΟ).



ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΩΝ ΔΙΟΡΓΑΝΩΤΩΝ

Το Παράρτημα της ΕΑΑΣ Ν. Ξάνθης, μαζί με τους άλλους έντεκα (11) ‘’αναδόχους’’ Συλλόγους, των Ιερών Παρεκκλησίων της παραμεθόριας περιοχής, σε συνεργασία με την Ιερά Μητρόπολη Ξάνθης και Περιθεωρίου, σας αποστέλλουν τη αφίσα με όλους τους εκκλησιασμούς που θα τελεστούν το 2017, στους οκτώ (8) Ιερούς Ναούς και Παρεκκλήσια, στα Πομακοχώρια της Ξάνθης.
                Σκοπός μας είναι να πληροφορήσουμε το Πανελλήνιο για τη δραστηριότητα αυτή, που πραγματοποιείται στην ακριτική-παραμεθόριο περιοχή μας, στους Ιερούς Ναούς και Παρεκκλήσια που υπάρχουν στα χωριά του Ν. Ξάνθης, όπου διαβιούν οι συμπατριώτες μας, οι Έλληνες Μουσουλμάνοι στο Θρήσκευμα, Πομάκοι, οι οποίοι χαίρονται για την παρουσία και την συναναστροφή μαζί μας, μετά τους εκκλησιασμούς, που είναι πάντοτε ενωτική, αφού το μόνο που διαφέρουμε είναι η Θρησκεία, δεδομένο στο οποίο ενυπάρχει ο αμοιβαίος σεβασμός, εκτίμηση και αγάπη, ενώ ταυτόχρονα συμβάλλουμε και στην τοπική μικροοικονομία τους.
Τα Ιερά Παρεκκλήσια, συνολικά οκτώ (8), είχαν κατασκευαστεί στο παρελθόν (1932-1970),είναι διάσπαρτα στην Παραμεθόρια περιοχή που βρίσκονται τα Πομακοχώρια του Ν. Ξάνθης, για τις ανάγκες κυρίως του Στρ. Προσωπικού, αλλά και άλλων Δημοσίων Υπαλλήλων, που τότε διέμεναν μόνιμα στην παραμεθόριο περιοχή, με τις οικογένειές τους. Στη διάρκεια της τελευταίας 40-ετίας, αρκετά Στρ. Φυλάκια, όπως και άλλοι Κρατικοί Φορείς, με Κρατικές Αποφάσεις, σταδιακά αποσύρθηκαν σχεδόν στο σύνολό τους, αφήνοντας στην ουσία τα οκτώ (8) εκκλησάκια, εκτεθειμένα στη συγκεκριμένη περιοχή, χωρίς φροντίδα και τακτικό ποίμνιο, στην ανελέητη φθορά του χρόνου.
Εκκλησιασμός στον Ι.Ν. Αγίου Στυλιανού στο Ωραίον
Οι ‘’ανάδοχοι’’ των παρεκκλησίων, τα λογότυπα των οποίων κοσμούν την αφίσα,  επικεντρώθηκαν σταδιακά από το έτος 2011, στην επισκευή, συντήρηση των συγκεκριμένων ναών με τη βοήθεια, κυρίως του Δ’ Σ. Στρατού, όπως και της ΠΕ Ξάνθης στα έργα υποδομής, με χρηματοδότηση από την Ιερά Μητρόπολη Ξάνθης και Περιθεωρίου, αλλά και από εράνους ή μεμονωμένες βοήθειες από τα μέλη τους και άλλους.
Όλοι αγκάλιασαν με θέρμη την πρωτοβουλία αυτή και όλα τα παρεκκλήσια ανακαινίστηκαν πλήρως από Συλλόγους και Ενώσεις, με αποτέλεσμα, να διατηρηθούν οριστικά πλέον, να λειτουργούν συχνά και οπωσδήποτε στους εορτασμούς των Αγίων που είναι αφιερωμένα, να ηχούν οι καμπάνες τους, με την τακτική παρουσία πιστών από την πόλη της Ξάνθης και άλλων περιοχών, να ακούγονται οι ψαλμωδίες & τα τροπάρια των Αγίων, έχοντας ως απαραίτητους ακοίμητους φρουρούς και παραστάτες τους, αντικριστά την Ελληνική και τη Βυζαντινή σημαία, που εφεξής διαρκώς κυματίζουν περήφανα, τονίζοντας έτσι το Θρησκευτικό συναίσθημα των εκκλησιαζομένων, αλλά και το αλληλένδετο Εθνικό Φρόνημα των Κατοίκων.
Εκκλησιασμός στον Ι.Ν.Αγίου Δημητρίου Σατρών
                Το πρόγραμμα του 2017, περιλαμβάνει συνολικά 33 εκκλησιασμούς, αρχίζοντας τον Μάρτιο με τους Γ’ και Δ’ Χαιρετισμούς, συνεχίζοντας τον Απρίλιο με τρείς (3) αξιοσημείωτους εκκλησιασμούς στον Αγ. Γεώργιο (ΕΧΙΝΟ): ‘’Δοξολογία και Εορτασμός Επετείου Μάχης Οχυρών 6 Απρ.1941’’, ‘’Περιφορά Επιταφίου’’ (Μ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ) και ‘’Ανάσταση’’ (Μ. ΣΑΒΒΑΤΟ), ενώ ολοκληρώνεται στις 26 Νοεμβρίου (Εορτή Αγ. Στυλιανού).

Οι Πρόεδροι των ‘’αναδόχων’’ Συλλόγων του Ν. Ξάνθης
Παράρτημα ΕΑΑΣ Ν. Ξάνθης, Υπτγος ε.α Γεώργιος Γεωργιάδης.
Ένωση ΑΠΟΣΤΡΑΤΩΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ Ξάνθης, Θεοφάνης Καραμπιπέρης.
Διεθνής Ένωση Αστυνομικών Ξάνθης, Χρήστος Ιωαννίδης
Σύλλογος ΠΟΝΤΙΩΝ Ξάνθης, Θεόδωρος Ρωμανίδης.
Σύλλογος ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΩΝ, ‘’ Αλησμόνητες Πατρίδες’’, Ανδρέας Εφραιμίδης.
Σύλλογος ΕΒΡΙΤΩΝ Ξάνθης, Απόστολος Πολυμένης.
ΛΥΚΕΙΟ ΕΛΛΗΝΙΔΩΝ, Παράρτημα Ξάνθης, Ευτέρπη Στάντσιου.
Σύλλογος ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ Δημοσίων Υπαλλήλων, Άννα Μπαλτζοπούλου.
Σύλλογος ΤΡΙΤΕΚΝΩΝ, ‘’ο Άγιος Στυλιανός’’, Παρασκευή Μαυρίδου.
Σύλλογος ’’Φίλοι Αγ. Γεωργίου ΜΕΔΟΥΣΑΣ’’, Χρήστος Μήτσιος
Σύλλογος ΣΑΡΑΚΑΤΣΑΝΩΝ Ξάνθης ‘’Ο Λεπενιώτης‘’, Γεώργιος Μπίκος
Ποδηλατικός Σύλλογος Ν. Ξάνθης ‘’Ο Πήγασος’’, Αφεντούλης Τσακιρίδης.
Ένωση ΠΟΛΥΤΕΚΝΩΝ Ν. Ξάνθης ‘’Η Μητέρα’’, Δημήτριος Χατζηγεωργίου
Εξ όλων των Αναδόχων Συλλόγων
Με εκτίμηση
Υποστράτηγος ε.α. Γεώργιος Γεωργιάδης
Πρόεδρος ΤΣ / ΕΑΑΣ Ξάνθης
( κιν: 6937100910)


ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΕΝΩΣΗ ΑΠΟΣΤΡΑΤΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ ΣΤΡΑΤΟΥ(ΕΑΑΣ)
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΞΑΝΘΗΣ
Βενιζέλου 60, ΞΑΝΘΗ,67132.Τηλέφωνο/FAX:25410/25425.
Ιστοσελίδα : www.eaasxanthis.gr

Άγιος Δημήτριος Σατρών

Άγιος Στυλιανός (Ωραίον)

Άγιος Γεώργιος (Εχίνος)