«Ιστορικά δεδομένα,
Συνθήκη Λωζάννης και Μουσουλμανική Μειονότητα Δυτ. Θράκης. Παρόν και Μέλλον
Μειονότητας»
Ομιλητής: Σεμπαϊδήν
Καραχότζα
Δημοσιογράφος –
Συγγραφέας
Αγαπητοί φίλοι,
Κυρίες και κύριοι
καλημέρα σας
Πριν ξεκινήσω την ομιλία μου θα
ήθελα να ευχαριστήσω θερμά τους διοργανωτές αυτής της πολύ ενδιαφέρουσας
πιστεύω ημερίδας διότι μέσα από τέτοιες πρωτοβουλίες δίνεται η ευκαιρία να
έρθουν ξανά στο προσκήνιο η Θράκη και τα πολύ σοβαρά προβλήματα της.
Ένα από τα βασικά θέματα που
χαρακτηρίζουν τη Θράκη είναι η εκεί μουσουλμανική μειονότητα η οποία συχνά
αποτελεί θέμα συζήτησης τόσο σε κοινωνικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο. Ας τα
πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Ξέρω πως μια ομιλία των 20 λεπτών δεν
είναι αρκετή για να αναλύσει κανείς ένα τόσο περίπλοκο ζήτημα αλλά θα
προσπαθήσω όσο πιο επιγραμματικά και παράλληλα κατανοητά μπορώ να σας δώσω να
καταλάβετε τι συμβαίνει σήμερα στη Θράκη.
Καταρχήν όσοι από εσάς έχετε
διαβάσει τη συνθήκη της Λοζάνης θα έχετε δει πως γίνεται λόγος για μειονότητες
και όχι για μειονότητα. Με λίγα λόγια η ίδια η συνθήκη της Λοζάνης ορίζει πως
στη Θράκη υπάρχουν αρκετές μειονότητες και όχι μόνο μία. Ωστόσο μετά την
υπογραφή της προαναφερόμενης συνθήκης ακολούθησαν διάφορα μορφωτικά πρωτόκολλα
και άλλες συμφωνίες με τις οποίες Πομάκοι, Αθίγγανοι και τουρκογενείς έγιναν
μια μειονότητα, η γνωστή ως μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης.
Δυστυχώς όμως η Τουρκία στα πλαίσια
μιας επεκτατικής πολιτικής προσπαθεί οπουδήποτε στα βαλκάνια υπάρχει
μουσουλμανικό στοιχείο να δημιουργήσει τουρκική μειονότητα και πολλές φορές
μάλιστα τα αποτελέσματα για την Τουρκία είναι θεαματικά, αφού μέσα από τους
πολύ καλά οργανωμένους μηχανισμούς της καταφέρνει να πετύχει σε μεγάλο βαθμό
τον στόχο της.
Επειδή όμως συχνά μιλάμε για
μηχανισμούς χωρίς ωστόσο να τους κατονομάζουμε, θα ήθελα να γίνω πιο
συγκεκριμένος. Μερικοί πολύ γνωστοί για το έργο που παράγουν μηχανισμοί της
Τουρκίας και πιο συγκεκριμένα του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής είναι
αναμφισβήτητα οι ψευτομουφτήδες, οι ιμάμηδες στα τζαμιά, ο τουρκόφωνος έντυπος
και ηλεκτρονικός τύπος της περιοχής και μέσα από αυτούς τους μηχανισμούς η
Τουρκία καταφέρνει να περάσει αυτό που θέλει στους μουσουλμάνους της Θράκης.
Θα αναρωτιέστε προφανώς, πως η
Τουρκία καταφέρνει να εκτουρκίζει όλο και περισσότερους μουσουλμάνους, με
ποιους τρόπους το πετυχαίνει αυτό.
Η βασικότερη μέθοδος εκτουρκισμού
των μουσουλμάνων της Θράκης είναι η θρησκεία, μέσα από την οποία ψευτομουφτήδες
και ιμάμηδες περνάνε τα μηνύματα τους. Η κοινή θρησκεία Πομάκων, Ρομά και
τουρκογενών αποτελεί ένα μεγάλο πλεονέκτημα για την Τουρκία, διότι επικρατούν
οι εξισώσεις: οι Έλληνες είναι χριστιανοί και οι μουσουλμάνοι είναι Τούρκοι. Σαν
παράδειγμα σας αναφέρω πως αρκετές φορές εμείς οι μουσουλμάνοι πάμε στο τζαμί
και εκεί ακούμε προεκλογικές ομιλίες υποψηφίων δημάρχων ή βουλευτών, ενώ σε
άλλες περιπτώσεις μας μοιράζουν ψηφοδέλτια υποψηφίων που θέλει να στηρίξει το
τουρκικό προξενείο.
Δεν ξέρω πως θα σας φαινόταν εσάς να
πάτε στην εκκλησία κι αντί για τον ιερέα να ακούσετε προεκλογική ομιλία
υποψηφίων, αλλά για εμάς είναι τουλάχιστον προσβλητικό αυτό που γίνεται μέσα
στα τζαμιά. Επειδή όμως το αποτέλεσμα είναι αυτό που μετράει, θα πρέπει
δυστυχώς να ομολογήσω, πως μέσα από τη θρησκεία εκτουρκίζονται όλο και
περισσότεροι μουσουλμάνοι κι αυτό γίνεται διότι, με τεράστια ευθύνη της
ελληνικής πολιτείας, οι περισσότεροι μουσουλμάνοι της Θράκης είναι αγράμματοι
και ξέρετε πολύ καλά πως όταν έχουμε να κάνουμε με αμόρφωτους ανθρώπους η
θρησκεία παίζει πολύ σημαντικό ρόλο.
Μια άλλη επίσης αποτελεσματική
μέθοδος με την οποία επιτυγχάνεται ο εκτουρκισμός των μουσουλμάνων της Θράκης
είναι το χρήμα, το οποίο ιδιαίτερα σε εποχές σαν κι αυτή που διανύουμε εδώ και
μερικά χρόνια, μπορεί να κάνει θαύματα. Ακόμα και οι πέτρες πλέον γνωρίζουν πως
το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής έχει μερικές εκατοντάδες για να μην πω
χιλιάδες άμισθους συνεργάτες, ανθρώπους δηλαδή που τους πληρώνει για να
επηρεάζουν τους συντοπίτες τους και να τους πείσουν πως είναι Τούρκοι και όχι
Έλληνες.
Πρόσφατα διάβαζα σε πολύ γνωστό
περιοδικό, πως το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής έλαβε μια έκτακτη
επιχορήγηση των 30 εκατομμυρίων ευρώ αποκλειστικά για την προεκλογική περίοδο
που πέρασε, προκειμένου με τα χρήματα αυτά να ενισχυθούν υποψήφιοι τους οποίους
στηρίζει η Τουρκία. Όλοι καταλαβαίνετε πως με τόσο χρήμα πολλά μπορεί να
γίνουν. Με 500 ευρώ για να στείλουν τα παιδιά τους σε μειονοτικό σχολείο και
όχι σε ελληνικό και με άλλα 500 ευρώ για να φοράει η κόρη της οικογένειας
μαντήλα, κάποιοι λύνουν το οικονομικό τους πρόβλημα.
Στις περιπτώσεις βέβαια που δε
φέρνουν αποτέλεσμα όλα τα παραπάνω, εφαρμόζεται η μέθοδος της τρομοκρατίας, την
οποία έχω ζήσει από πρώτο χέρι. Εγώ ήμουν αυτός που το 2007 δεχόμουν απειλητικά
τηλεφωνήματα επειδή ζητούσα ελληνικά σχολεία για τα παιδιά μου κι επειδή
μιλούσα ανοιχτά για Έλληνες Πομάκους στη Θράκη. Το περίεργο είναι πως όταν
κατέγραψα αυτά τα απειλητικά τηλεφωνήματα και τα πήγα στον εισαγγελέα για να
ζητήσω να γίνει άρση του τηλεφωνικού απορρήτου, ώστε να μάθω από πού
προέρχονται αυτά τα τηλεφωνήματα, έλαβα την απάντηση πως για να παρέμβει η
δικαιοσύνη θα πρέπει να υπάρχουν γεγονότα, να βρω δηλαδή κανένα πτώμα στο σπίτι
μου. Έτσι μας αντιμετωπίζει δυστυχώς η ελληνική πολιτεία.
Σε όλη αυτή τη συστηματική
προσπάθεια εκτουρκισμού των μουσουλμάνων της Θράκης παίζει καθοριστικό ρόλο και
ο τουρκόφωνος τύπος της περιοχής, ο οποίος ανθρώπους σαν εμένα τους παρουσιάζει
στην κοινή γνώμη ως προδότες του μεγάλου τουρκικού έθνους, ως ανθρώπους που
δηλώνουν Έλληνες Πομάκοι, μόνο και μόνο επειδή πληρώνονται από το ελληνικό
παρακράτος κι αυτό πολλές φορές μας δημιουργεί σοβαρά προβλήματα, διότι αρκετοί
μουσουλμάνοι τα πιστεύουν όλα αυτά και μας φέρονται σχεδόν εχθρικά.
Όταν πριν μερικά χρόνια αποφασίσαμε
μερικοί άνθρωποι να δημιουργήσουμε τον πρώτο πολιτιστικό σύλλογο Πομάκων στην
Ξάνθη, τοιχοκολλήθηκαν σε όλα τα τζαμιά τα ονόματα μας και μας παρουσίαζαν
στους συντοπίτες μας ως προδότες, ως ανθρώπους πληρωμένους από το ελληνικό
παρακράτος, με αποτέλεσμα να μη μπορούμε ούτε να κυκλοφορήσουμε μέσα στα χωριά
μας. Χρειάστηκε αρκετός χρόνος και πολύ μεγάλη προσπάθεια για να αποδείξουμε
πως τα πράγματα δεν είναι έτσι και πως δηλώνουμε Έλληνες Πομάκοι γιατί το
πιστεύουμε και όχι γιατί μας πληρώνουν κάποιοι και ευτυχώς τα πράγματα σήμερα
είναι πολύ καλύτερα.
Το πιο τραγικό είναι, πως όλα αυτά
γίνονται με την ανοχή και μερικές φορές ίσως και με τη στήριξη της ελληνικής
πολιτείας, η οποία απουσιάζει από τη Θράκη. Κι όμως, τα πράγματα θα μπορούσαν
να μην είναι τόσο άσχημα για τους Έλληνες Πομάκους της Θράκης, αν η πολιτεία
αποφάσιζε να ασχοληθεί έστω και λίγο μαζί τους και κυρίως αν αποφάσιζε να τους
εξασφαλίζει μια καλύτερη παιδεία. Πάντα το έλεγα και θα συνεχίσω να το λέω, πως
μόνο ένας μορφωμένος άνθρωπος μπορεί να πάρει την τύχη του στα χέρια του και να
επιτρέπει να παίζονται τέτοια παιχνίδια στην πλάτη του και πιστεύω πως μια
σωστά μορφωμένη μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη δε θα μπορεί να την ελέγχει
και να την καθοδηγεί κανένας.
Σε αντίθεση με τα υπόλοιπα
ελληνόπουλα, οι μουσουλμάνοι της Θράκης είναι αναγκασμένοι να φοιτούν σε
μειονοτικό δημοτικό σχολείο, το οποίο τους παρέχει τα πάντα εκτός από μόρφωση.
Για να γίνω πιο συγκεκριμένος θα σας αναφέρω αυτό που γίνεται με τους Πομάκους
μαθητές. Πρόκειται για παιδιά τα οποία μέχρι τα 6 τους χρόνια μιλάνε μόνο τη
μητρική τους γλώσσα, δηλαδή την πομάκικη και ξαφνικά στην Α δημοτικού καλούνται
να διδαχτούν τέσσερις διαφορετικές γλώσσες, τις οποίες δεν έχουν μιλήσει ποτέ.
Την ελληνική την οποία ασφαλώς
πρέπει να μάθουν, γιατί είναι η γλώσσα της χώρας στην οποία ζούνε, αλλά μέχρι
εκείνη την ώρα δεν την έχουν μιλήσει καθόλου, την Τουρκική γιατί αυτό
αποφάσισαν κάποιοι, την αραβική λόγω των θρησκευτικών και την Αγγλική όπως
προβλέπει το εθνικό σύστημα παιδείας. Με λίγα λόγια αυτά τα παιδιά από το
πουθενά πρέπει να μάθουν τέσσερις διαφορετικές γλώσσες κι αυτό φυσικά έχει σαν
αποτέλεσμα να μη μπορούν να μάθουν καμία από αυτές όπως πρέπει.
Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος που
πολλοί μουσουλμάνοι της Θράκης έχουν ζητήσει πολλές φορές τη δημιουργία
δημόσιων ελληνόφωνων δημοτικών σχολείων και στα χωριά τους, διότι τέτοια
σχολεία υπάρχουν μόνο στην πόλη, με αποτέλεσμα οι μουσουλμάνοι που ζουν σε
χωριά να μην έχουν πρόσβαση σ’ αυτά. Αυτός είναι ο λόγος που αρκετοί μουσουλμάνοι
αναγκάζονται να εγκαταλείψουν το σπίτι τους στο χωριό και να πάνε στο ενοίκιο
της πόλης, για να μπορούν να στείλουν τα παιδιά τους σε ελληνόφωνο δημοτικό
σχολείο. Αυτός είναι ο λόγος που πολλά δημόσια ελληνόφωνα δημοτικά σχολεία της
πόλης τείνουν να μετατραπούν σε μειονοτικά εξαιτίας της παρουσίας πολλών
μουσουλμάνων μαθητών κι όλα αυτά τα γνωρίζει καλύτερα από μένα το υπουργείο
παιδείας, αλλά δεν κάνει τίποτα.
Δυστυχώς δεν είναι δυνατόν να
εγκαταλείψουν τα χωριά τους όλοι οι μουσουλμάνοι και να μεταφερθούν στην πόλη
ώστε να έχουν πρόσβαση στα δημόσια ελληνόφωνα δημοτικά σχολεία. Οι περισσότεροι
είναι αναγκασμένοι να μείνουν στο χωριό τους με αποτέλεσμα θέλοντας και μη να
στέλνουν τα παιδιά τους σε μειονοτικό σχολείο. Πριν από μερικά χρόνια και
συγκεκριμένα τότε που υπουργός παιδείας ήταν ο Θρακιώτης Ευριπίδης Στυλιανίδης
ξεκίνησε μια πολύ σοβαρή προσπάθεια για την ίδρυση και λειτουργία τεσσάρων
ελληνόφωνων δημοτικών σχολείων στα πομακοχώρια της Ξάνθης, αλλά η προσπάθεια
αυτή, αν και βρισκόταν σε πολύ καλό δρόμο, δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Κάποια στιγμή
μεσολάβησε ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης και ο διάδοχος του κυρίου Στυλιανίδη
ο Άρης Σπηλιωτόπουλος, για λόγους που δεν μπορώ να γνωρίζω, δεν συνέχισε αυτή
την προσπάθεια.
Όσο για τη γλώσσα, τα ήθη, τα έθιμα
και γενικότερα την πολιτιστική ταυτότητα των Πομάκων, εμείς οι ίδιοι οι Πομάκοι
έχουμε κάνει αρκετά βήματα ως προς την καταγραφή και διάσωσή τους, αλλά αυτό σε
καμιά περίπτωση δεν είναι αρκετό. Όσες προσπάθειες κι αν κάνουμε εμείς, αν δεν
ασχοληθεί με το θέμα η ελληνική πολιτεία δυστυχώς είναι βέβαιο πως θα χαθεί
κάποια στιγμή τόσο η γλώσσα μας, όσο και ο πολιτισμός μας. Δυστυχώς όμως όπως
ανέφερα και στην αρχή της ομιλίας μου, η ελληνική πολιτεία δεν έχει ασχοληθεί
ποτέ με τους Πομάκους. Η ελληνική πολιτεία είναι σχεδόν απούσα από τη Θράκη με
αποτέλεσμα να έχουμε ένα τουρκικό προξενείο το οποίο κυριολεκτικά κάνει ότι
θέλει κι όταν ένας ξένος παράγοντας έρχεται μέσα στο γήπεδο σου και σε παίζει
μονότερμα είσαι άξιος της μοίρας σου.
Σας ευχαριστώ πολύ.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
κ. Σεμπαϊδήν Καραχότζα
Δημοσιογράφου -
Συγγραφέα
Ο Σεμπαϊδήν
Καραχότζας είναι Πομάκος, γεννημένος το 1979, παντρεμένος και πατέρας 2
παιδιών. Επί σειρά ετών ήταν δημοσιογράφος σε εφημερίδες και μέχρι προ 12μήνου
εκφωνητής ειδήσεων στην Πομακική γλώσσα σε τοπικό κανάλι τηλεόρασης.
Τελείωσε το Μειονοτικό Δημοτικό Σχολείο στο ΠΡΟΣΗΛΙΟ και το
αντίστοιχο Γυμνάσιο ΣΜΙΝΘΗΣ, ενώ αποφοίτησε από το 3ο Γενικό Λύκειο ΞΑΝΘΗΣ.
Σπούδασε επί 3ετία στη Νομική Σχολή του Αριστοτέλειου
Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, τον κέρδισε όμως νωρίς η δημοσιογραφία.
Είναι συγγραφέας 2 βιβλίων με αντικείμενο την Πομακική γλώσσα,
ενώ ήταν για 3 χρόνια εκδότης της Πομακικής εφημερίδας NATPRESS.
ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΙΔΑΣ
«ΠΑΡΕΛΘΟΝ, ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΜΕΛΛΟΝ ΔΥΤΙΚΗΣ ΘΡΑΚΗΣ»
ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ:
ΓΡΑΦΕΙΟ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΜΥΝΤΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΑΘΗΝΩΝ
& ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ (ΕΛ.Ι.Σ.ΜΕ)
30 ΜΑΪΟΥ 2014
ΠΗΓΗ: ΕΛΙΣΜΕ
