Πικρές αλήθειες για τις εκλογές στα πομακοχώρια

«Για να εκλεγούν πρέπει να προσκυνήσουν»

Άρθρο του Πομάκου δημοσιογράφου Σεμπαϊδήν Καραχότζα

Ένα από τα βασικότερα θέματα που το τελευταίο διάστημα απασχολούν όχι άδικα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης είναι ασφαλώς οι δημοτικές εκλογές που θα γίνουν σε λίγους μήνες και οι υποψηφιότητες κυρίως σε μεγάλους δήμους όπως είναι αυτός της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης με το ενδιαφέρον να πέφτει περισσότερο στους υποψήφιους που θα στηρίξουν κόμματα όπως η Νέα Δημοκρατία, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α και το ΠΑΣΟΚ. Ήδη πολλές συζητήσεις και αντιδράσεις έχουν προκαλέσει τόσο οι επιλογές του ΣΥ.ΡΙΖ.Α σε ορισμένους δήμους και περιφέρειες όσο κι αυτές της Νέας Δημοκρατίας η οποία μάλιστα καλείτε να αντιμετωπίσει και την εσωκομματική κρίση την οποία έχουν προκαλέσει οι υποψηφιότητες γαλάζιων στελεχών παρόλο που δεν αποτελούν την επίσημη επιλογή της παράταξης. 

Όλα αυτά βέβαια αφορούν δήμους στους οποίους οι ψηφοφόροι είναι μόνο χριστιανοί αφού σε δήμους όπου οι ψηφοφόροι είναι μουσουλμάνοι ή και μουσουλμάνοι τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Εκεί δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία η κομματική στήριξη και κανείς δεν ασχολείται με το ποιόν υποψήφιο θα στηρίξει η κάθε παράταξη. Στο δήμο Μύκης για παράδειγμα εκείνο που μετράει πάνω απ’ όλα είναι το ποιόν υποψήφιο έχει επιλέξει να στηρίξει το τουρκικό προξενείο και οι παράγοντες του κι αυτό φυσικά δεν αποτελεί είδηση για εμάς που ζούμε σ’ αυτόν τον τόπο.

Άλλωστε είναι κάτι που συχνά πυκνά το λένε και άνθρωποι οι οποίοι ασχολούνται με την τοπική αυτοδιοίκηση είτε ως υποψήφιοι είτε ως απλοί υποστηριχτές κάποιου υποψήφιου δημάρχου. Πρόσφατα βρέθηκα εγώ ο ίδιος πάνω σε μια τέτοια συζήτηση και άκουσα ανθρώπους που ασχολούνται ενεργά με τα αυτοδιοικητικά να λένε πως για να εκλεγεί κάποιος στο δήμο Μύκης θα πρέπει όχι απλά να τα έχει καλά με το τουρκικό προξενείο αλλά να είναι και άνθρωπος του κι αυτό νομίζω πως τα λέει όλα. 

Από την άλλη υπάρχουν και γεγονότα τα οποία μαρτυρούν αυτό ακριβώς, πως δηλαδή στο δήμο Μύκης κάνει κουμάντο το τουρκικό προξενείο και κανένας άλλος. Σας θυμίζω την περίπτωση δημάρχου στο δήμο Μύκης ο οποίος το 2006 είχε απαιτήσει από υπάλληλο του δήμου να μιλάει μόνο τουρκικά στο χώρο εργασίας του, θυμίζω μόνο πως μιλάμε για έναν ελληνικό και όχι τουρκικό δήμο. Επίσης δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε δει πίσω από το γραφείο του εκάστοτε δημάρχου Μύκης να υπάρχει η τουρκική σημαία καθώς και φωτογραφία του Κεμάλ.

Εκτός όμως από το δήμο Μύκης ο οποίος αποτελείται μόνο από μουσουλμάνους ψηφοφόρους υπάρχουν και άλλοι δήμοι στη Θράκη στους οποίους ζουν και χριστιανοί και μουσουλμάνοι. Εκεί δυστυχώς τα πράγματα είναι ακόμα πιο τραγικά αφού έχουμε δει πολλές φορές χριστιανούς υποψήφιους δημάρχους να προσκυνάνε κυριολεκτικά τον Τούρκο πρόξενο και τους ανθρώπους του προκειμένου να αποσπάσουν έτσι την ψήφο των μουσουλμάνων δημοτών. Το πιο περίεργο όμως είναι πως ενώ η επίσημη ελληνική πολιτεία τα γνωρίζει όλα αυτά κανένας δε λέει τίποτα λες και όλο αυτό το παιχνίδι είναι απολύτως φυσιολογικό.

Πέρα όμως από τους δήμους υπάρχει και η περιφέρεια ανατολικής Μακεδονίας Θράκης όπου ασφαλώς οι ψήφοι των μουσουλμάνων παίζουν καθοριστικό ρόλο ως προς την εκλογή του περιφερειάρχη και φυσικά ο κάθε υποψήφιος κάνει ότι περνά από το χέρι του προκειμένου να πάρει με το μέρος του τους μουσουλμάνους ψηφοφόρους κι αν χρειαστεί να προσκυνήσει το τουρκικό προξενείο εννοείται πως θα το κάνει χωρίς κανένα πρόβλημα. Πάνω σ’ αυτό δεν έχω να πω πολλά, αν κάποιοι εκ των υποψηφίων περιφερειαρχών όπως για παράδειγμα ο κύριος Παυλίδης και ο κύριος Γιαννακίδης θέλουν να διαψεύσουν τα όσα λέω περί τουρκικού προξενείου τους προκαλώ να βγουν προεκλογικά και να μιλήσουν ανοιχτά για το δικαίωμα ορισμένων μουσουλμάνων της Θράκης να μην είναι Τούρκοι αλλά Έλληνες Πομάκοι. Ας το κάνουν αυτό και θα με έχουν διαψεύσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, μπορούν όμως να το κάνουν; Προφανώς όχι διότι θα πρόκειται για μια πολιτική αυτοκτονία αφού υποψήφιος που πάει κόντρα στο τουρκικό προξενείο είναι καταδικασμένος να μην εκλεγεί.

Με λίγα λόγια όλοι όσοι ζούμε στη Θράκη, χριστιανοί και μουσουλμάνοι είμαστε κατά κάποιον τρόπο αναγκασμένοι να δεχτούμε τις επιλογές του τουρκικού προξενείου και να ανεχτούμε να μας κυβερνούν άνθρωποι που θα έχουν τη στήριξη του. Ένας καθαρά ξένος παράγοντας δηλαδή αποφασίζει για εμάς χωρίς εμάς κι εμείς απλά δεχόμαστε τις αποφάσεις του. Όλα αυτά φυσικά γίνονται σε κάθε εκλογική αναμέτρηση και όχι μόνο στις δημοτικές εκλογές, άλλωστε λίγο πριν τις εθνικές εκλογές του 2012 ακόμα και υποψήφιοι βουλευτές του Αντώνη Σαμαρά είχαν ζητήσει την ευλογία – στήριξη του τουρκομουφτή Ξάνθης χωρίς ωστόσο να δω κάποια αντίδραση από το δήθεν πατριώτη Σαμαρά. Είπαμε, πάνω απ’ όλα η ψήφος και μετά η πατρίδα κι αυτός είναι ένας απαράβατος κανόνας για τους πολιτικούς, αν όχι για όλους τουλάχιστον για τους περισσότερους.

Σ. Καραχότζα