Κυριακή 5 Νοεμβρίου 2017

Η περηφάνια των Πομάκων

Η περηφάνια των Πομάκων
                                                                                          
ΤΟΥ ΚΟΥΣΙΔΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ

Είναι γνωστοί οι μέθοδοι που χρησιμοποιεί το Τουρκικό Προξενείο της Κομοτηνής για τον εκτουρκισμό όλων των μουσουλμανικών πληθυσμών και ιδιαίτερα των Πομάκων. Είναι επίσης γνωστή η χρηματοδότηση, τα μυστικά κονδύλια και κάθε άλλη υποστηρικτική βοήθεια που λαμβάνει από την ΄Αγκυρα για την υποβοήθηση και στήριξη του ρόλου του στην Κομοτηνή και σε ολόκληρη τη Θράκη.

Οι πράκτορες του Προξενείου, για να υπερκεράσουν τη διαφορετικότητα των Πομάκων από τους Τούρκους όσον αφορά το εθνοφυλετικό, το γλωσσικό και το πολιτιστικό, δίνουν έμφαση στην κοινή θρησκεία του Ισλαμισμού, αλλά και σ΄αυτό ακόμη υπάρχουν διαφορές, αφού οι Πομάκοι είναι Μπεκτασήδες.

΄Ένα άλλο επιχείρημα που χρησιμοποιεί κατά κόρον το Προξενείο είναι η πικρή αλήθεια ότι το ελληνικό κράτος  έχει εγκαταλείψει τους Πομάκους εδώ και πολλές δεκαετίες και δεν ενδιαφέρεται σοβαρά για την επίλυση των αμέτρητων προβλημάτων που αντιμετωπίζουν τα Πομακοχώρια της ορεινής Θράκης. Πέρα από το γεγονός που τους ανάγκασε να διδάσκονται την τουρκική γλώσσα και έδωσε στην Τουρκία ένα ισχυρό όπλο για τον εκτουρκισμό των Αλεβιτών- Μπεκτασήδων Πομάκων.

Το τουρκικό προξενείο προσπαθεί επίσης να δελεάσει, να εκβιάσει και να προσελκύσει-προσεταιριστεί τους Πομάκους με διάφορες υποσχέσεις και ανταλλάγματα προσωπικής ή οικογενειακής βοήθειας.

Από την «Ζαγάλισα» που είναι η φωνή των Πομάκων και η παλαιότερη πομακική εφημερίδα πληροφορούμαστε για σοβαρά παράπονα των Πομάκων της ορεινής Ροδόπης. Συγκεκριμένα διαμαρτύρονται ότι πολλοί δρόμοι των χωριών δεν έχουν ασφαλτοστρωθε πλήρως. ΄Όταν βέβαια βρέξει ή χιονίσει οι χωματόδρομοι γεμίζουν λάσπες και λακκούβες και κάνουν δύσκολη την οδική επικοινωνία των κατοίκων. Αναφέρονται συγκεκριμένα στο δρόμο από την Σμιγάδα προς τα χωριά Μυρτίσκη και Άνω Βυρσίνη αλλά και άλλα χωριά της κοινότητας Οργάνης, όπως Σαρακηνή και Κύμη. Τελικά αναρωτιούνται αν έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους υπόλοιπους έλληνες πολίτες. Τα πομακοχώρια της Ροδόπης, της Ξάνθης και του ΄Εβρου έχουν αδειάσει και αδειάζουν συνεχώς, προς μεγάλη χαρά και ικανοποίηση των Τουρκόψυχων.

Ωστόσο αντιστέκονται και δεν δηλώνουν Τούρκοι, γιατί είναι περήφανοι για τη δική τους καταγωγή και φυλή με τα δικά τους ξεχωριστά χαρακτηριστικά, γλώσσα, ήθη και έθιμα. Η εφημερίδα τους «Ζαγάλισα» μάλιστα πανηγυρίζει με τον τίτλο: “ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ! Η επισημότερη αναγνώρισή μας! Ο Ερντογάν αναγνωρίζει ότι οι Πομάκοι δεν είναι Τούρκοι».

Η περηφάνια τους αυτή για την καταγωγή, για τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και για την γλώσσα τους την Πομακική αντανακλάται στο παρακάτω ποίημα ενός Πομάκου που δημοσιεύεται στην «Ζαγάλισα».

Γεννήθηκα Πομάκος
Μεγάλωσα στα πράσινα βουνά      
Κι όργωσα τη γη σκληρά                   
΄Οπως κάνανε γενιές    
πριν από μένανε πολλές.            

Με τ΄Αλεξάνδρου την πνοή
Αιώνες μάχησα στη γη,
Τον οχτρό μου να πατήσω
Το χωριό μου να κρατήσω.
               
Απ΄της μάνας μου το στήθος
έμαθα πως είναι μύθος,
Οτ΄είμαι Αγαρηνός        
Υποχείριο καθενός.

Μήτε Τούρκος, μήτε Σλάβος     
 Μήτε γενίτσαρος κουρσάρος,     
 Γεννήθηκα Πομάκος
Θρακιώτης μονομάχος.                       
                                                                               
 Των γονιών μου ιστορίες                    
Και γερόντων νουθεσίες,                     
Μου΄ μάθαν για κατακτητές          
Που΄ ρθαν στη Ροδόπη          
απ΄το χτες                                                   
Κάποιοι ξένοι…..
Δε μ΄αφήσαν να μιλήσω
άσμα να τραγουδήσω,

Στη γλώσσα την Πομακική
Τη δική μου μητρική
Όμως εγώ,
τυμπανίζω δια παντός
πως…..
Τη γλώσσα μου ΄δώσαν
Πομακική
Στερνή κληρονομιά

σημαντική.