Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2018

Το πραγματικό πρόβλημα των μειονοτικών σχολείων



ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ

Αν πραγματικά θέλετε τα παιδιά σας να μάθουν καλύτερα ελληνικά, ζητήστε δημόσια ελληνόφωνα δημοτικά σχολεία

Γράφει ο Σέμπα Καραχότζα

26.9.2018

Ξύπνησαν ένα ωραίο πρωί του Σεπτέμβρη κάποιοι γονείς της μουσουλμανικής μειονότητας και κάπου ανάμεσα στην τρίτη και τέταρτη γουλιά του πρωινού καφέ τους, θυμήθηκαν πως τα παιδιά τους πρέπει να μάθουν καλύτερα ελληνικά. Βρήκαν μάλιστα αμέσως και τον τρόπο με τον οποίο θα γίνει αυτό και ο τρόπος αυτός δεν είναι άλλος από το να αντικατασταθούν τα βιβλία της Άννας Φραγκουδάκη με αυτά που διδάσκονται στα δημόσια ελληνόφωνα δημοτικά σχολεία.

Να θυμίσω εδώ πως εμάς που εδώ και χρόνια φωνάζουμε πως τα παιδιά που φοιτούν σε μειονοτικό δημοτικό σχολείο δε μαθαίνουν καλά την ελληνική γλώσσα, μας αποκαλούν ανθρώπους του παρακράτους. Καλώς ήρθατε σε αυτό το παρακράτος λοιπόν αγαπητοί γονείς. 

Τι κρίμα. Κάποιοι βλέποντας να πλησιάζει το πολιτικό τους τέλος θέλησαν να προβούν σε μια επίδειξη δύναμης και δήθεν ενδιαφέροντος για την παρεχόμενη μόρφωση στα μουσουλμανόπαιδα της Θράκης κι εσείς πέσατε για ακόμα μια φορά στην παγίδα τους πιστεύοντας πως το ενδιαφέρον τους αυτό είναι αληθινό. 

Αλήθεια, νομίζετε πως το πραγματικό πρόβλημα είναι τα βιβλία; Πιστεύετε πως αν αυτά αντικατασταθούν με τα βιβλία του ελληνόφωνου δημόσιου δημοτικού σχολείου, τα παιδιά σας θα μάθουν καλύτερα ελληνικά; 

Όσο ο χαρακτήρας των σχολειών στα οποία φοιτούν τα παιδιά σας εξακολουθεί να είναι δίγλωσσος, τα ελληνικά των παιδιών σας θα είναι λίγο χειρότερα από τα αγγλικά του Τσίπρα. Όσο τα παιδιά σας διδάσκονται τα μισά μαθήματα στην τουρκική γλώσσα, όσα βιβλία κι αν αλλάξετε θα εξακολουθούν να έχουν πρόβλημα στην μετέπειτα σχολική τους πορεία. 

Σας αναφέρω ως παράδειγμα τα μαθηματικά τα οποία στα μειονοτικά δημοτικά σχολεία διδάσκονται στην τουρκική γλώσσα. Πως τα παιδιά σας στο γυμνάσιο και στο λύκειο θα ξέρουν τις ορολογίες των μαθηματικών στην ελληνική γλώσσα από τη στιγμή που τις διδάχθηκαν σε άλλη γλώσσα;

Μην κοιτάτε τι γράφω εγώ, στο κάτω κάτω δεν είμαι ειδικός. Ρωτήστε όμως εκείνους τους γονείς που πήραν τα παιδιά τους από το μειονοτικό δημοτικό σχολείο και τα έστειλαν σε ελληνόφωνο. Ζητήστε τους να σας μιλήσουν για τη διαφορά της παρεχόμενης μόρφωσης και για την βελτίωση των παιδιών τους ως προς την ελληνική γλώσσα. 

Μουσουλμάνα μαθήτρια η οποία φοίτησε σε ελληνόφωνο δημοτικό σχολείο της πόλης, τέλειωσε επίσης στην πόλη το γυμνάσιο με 19.7. Στείλτε έναν μαθητή μειονοτικού δημοτικού σχολείου σε γυμνάσιο της πόλης κι αν το τελειώσει με τέτοιο βαθμό, εγώ θα αναθεωρήσω τις απόψεις μου για τα μειονοτικά σχολεία. 

Κάποιοι κύκλοι της μειονότητας χορεύουν «Ζεϊμπέκικο» κι εσείς καταντήσατε να είστε αυτοί που κάθονται γύρω γύρω και χτυπάνε παλαμάκια. Θα έλεγα πως είστε άξιοι της μοίρας σας αλλά δεν το λέω γιατί εκείνο που προέχει είναι η μοίρα και το μέλλον των παιδιών σας. 

Αυτό πρέπει να βάλετε πάνω απ’ όλα.

Καλή φώτιση



Διαβάστε επίσης το άρθρο του Δημήτρη Φυσεκίδη με τίτλο:




Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2018

ÇOK KONUŞMA - Pótïy so namóy dumí (Σώπα, μή μιλάς)


Ο Σεμπαϊδήν Καραχότζα μεταφράζει στα πομακικά απόσπασμα του ποιήματος “ÇOK KONUŞMA” του Τούρκου συγγραφέα και ακτιβιστή  Aziz Nesin. Το ποίημα “ÇOK KONUŞMA” προέρχεται από την ποιητική συλλογή “NUTUK MAKINESI” (1958).

Αναδημοσιεύουμε παρακάτω τη μετάφραση του ποιήματος του μεγάλου Τούρκου ποιητή από τον γνωστό Έλληνα Πομάκο δημοσιογράφο Σεμπαϊδήν Καραχότζα.

Azíz Nesín 
Pótïy so namóy dumí


Μετά τη μετάφραση ελληνικής και αγγλικής ποίησης, στα πομάκικα, μετά τη μετάφραση Οδύσσειας και Ιλιάδας, αποφάσισα να ασχοληθώ και με την τουρκική λογοτεχνία επιλέγοντας έναν κατά την άποψη μου σπουδαίο Τούρκο λογοτέχνη, τον Αζίζ Νεσίν. Το έργο του συγκεκριμένου λογοτέχνη που αποφάσισα να μεταφράσω στην γλώσσα μου και στη γλώσσα των προγόνων μου κάθε άλλο παρά τυχαία το επέλεξα. 

Το «Σώπα, μη μιλάς» είναι και φοβάμαι πως θα είναι για πολλές δεκαετίες ακόμα επίκαιρο. Ακόμα και σήμερα οι κυβερνήσεις μάς προτιμάνε μουγκούς (βλέπε σκοπιανό και την αντιμετώπιση των συλλαλητηρίων) δε θέλουν να μιλάμε γιατί αυτό χαλάει τα σχέδια τους. Να λοιπόν γιατί αποφάσισα να μεταφράσω το συγκεκριμένο κείμενο του Αζιζ Νεσίν στη μητρική μου γλώσσα. Για να φωνάξω με όλη τη δύναμη της φωνής μου: ΜΙΛΑ -  DÚMI -  KONUŞ – SPEAK.

Διευκρινίζω πως τη μετάφραση την έκανα βασιζόμενος στην υπάρχουσα ελληνική μετάφραση μιας και ο ίδιος γνωρίζω ελάχιστα τουρκικά. Όσον αφορά το τουρκικό και το αντίστοιχο ελληνικό κείμενο, δεν τα ανεβάζω διότι αυτά εύκολα μπορεί ο καθένας να τα βρει στο διαδίκτυο.

Σ. ΚΑΡΑΧΟΤΖΑ

Azíz Nesín - Pótïy so namóy dumí

Pótïy so namóy dumí, sram ye
Ótkatsïy glasáte, pótïy so
i akú ye dúmenye no gümûsh
patávanyeno ye altón.
Birinjíto dúmï, birinjíto
réchkï zhîte chü agîta bésho déte
Pláchesho, smâshoso, igrásho
víkaho mi : «Pótïy so».
Na mechítete mi skrîho palavínono právo
i víkaho mi «Tébe kaknáti ye? Pótïy so!»

Lûbesho mo zhóto birinjí kópele zagáli
i víkasho mi:
«Pógli, namóy kazavá níkana i pótïy so!».
Ótkatsïy glasáte, namóy dumí i patávïy so.
I inazí darzhásho durgî da stánom na 20 godínï.
Golâmune dúmenyeno, míchkomune patávanyeno.
Glôdasho korf na zhókne póte ye za insána
«Tébe kakná ti ye, víkaho mi,
she si náydesh belôto, da na predúmish, pótïy so».
«Namóy ftïchâ nusáte sâkade,
právi géki so na séshtash i pótïy so».
Azhóniso i stóri dechyá i nauchí gi da so patávot.
Chülâkot mi bésho húbof i rabatlíf
I znásho da so patáva.
Imâsho mayko právo i víkasho mu «pótïy so».
Na zor to godínï komshûyene no zarícheho:
«Namóy so barká, réchi óti si ne vídela níkana i pótïy so».
Mózha sas táh da so na paznávahme húbe allá no namísasho annó «pótïy so»
Pótïy so adínïyen, pótïy so drúgïyen, pótïy so górnine, pótïy so dólnine, pótïy so tselá binána i tsâlo mâstono pri binóno.
Pótïy so zhîne póteve varvôt nagóre I nadól i zhîne póteve varvôt na désne i na lâvo.
Pagólname si azîkase.
Ustá ímame i dúmo némame.
Stórime annó sílogo «pótîy so»,
annó tsâlo kasabó,
annók kuvéte golâma allá nàma.

Mazhîhme mlógo rábatî i fprâhme visótse, dádaho no i predúmiho húbave za námi i síchkono yátse koláy, le sas annó «pótïy so».
Golâma rábata da znosh da so patávash.
Náuchi go dechômne ti, zhanóyne ti i bábi ti i akú usétish óti íshtesh da predúmish, ízmakni si azîkate i stóri go da so patayí.
Ódrezhi go ad korenàne.
Métni go kúchetomne.
Na trâbava ti atkák na znosh da go rábatish práve.
Néma da ímash parátikï sónove, bálno, she znosh kakná právish.
Néma da to ye sram atprésh tvóne dechyá
i she so kurtelísash ad belôno da dúmish
allá da na dúmish
Da víkash «ímate háka, sas vámi som».

Ah kólko ta íshtom da dúmem keratása
i néma da dúmish.
She stánesh insán pres akîla
She so slúnish za dúmenyevo màsto.
Ódrezhíy si azîkate, ódrezhîy go le isegîna.
Néma kakná drúgo da stórish Stáni nám.
Atkák néma da dúmish po húbe da náydesh kuvéte
i da si adrézhash azîkate.
Za da si báre praf za kaknána mîslish
i za zhîne sónove právish
mezhdú plákanye i golâmï glásove
Dórzhom si azîkase óti mi so zglâva ta she dóyde adín sahát
da na mózhom da so dáyendisom
i she so fkîsnom
I she mo ye strah
I she ímom umúta
I faf sâkotro dekakó
she pólnem górloso
sas annó dúmo
sas annók zor glása
Sas annók golâma glása
Zhîyen she mi víka she mi víka
DÚMI




ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ 
ΤΟ ΠΛΗΡΕΣ ΠΟΙΗΜΑ “ÇOK KONUŞMA
ΤΟΥ ΑΖΙΖ ΝΕΣΙΝ
ΣΤΟ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΚΕΙΜΕΝΟ:

1915’de doğdu. evde ağlayamazdı. hemen annesi,
-
sus! diye paylardı.
gülemezdi, bağıramazdı. babası,
-
sus!… diye azarlardı.
misafir gelince,
-
ayıptır, sus! derlerdi.
yabancı kimse yokken de evdekiler,
-
başımı dinleyeceğim, sus! derlerdi.
yedi yaşına kadar bu, böyle sürdü.
*****
ilkokula gitti. derste bir şey soracak olsa öğretmeni,
-
sus! … diye çıkışırdı.
derse kalksa,
-
ne sorulursa onu söyle, çok konuşma!…
derdi öğretmenleri.
on iki yaşına kadar da böylece sürdü.
******
ortaokula gitti. ağzını açacak olsa, büyükleri,
-
her lafa karışma! dediler.
müdür,
-
söz gümüşse, sükut altındır! vecizesini öğretti.
türkçe öğretmeni,
-
iki dinle, bir söylebak, iki kulak, bir ağız var!… dedi.
-sus!…
-sesini kes!…
-çok konuşma!…
on beş yaşına kadar böylece sürdü.
*******
liseye gidiyordu. burada öğrendiği en güzel şey ‘essükütü hayrün mineddırdır’ sözü oldu. yani susmak, dırdırdan hayırlıdır.
-çok konuşma!…
-sus!…
-kes sesini!…
on dokuz yaşına kadar böylece sürdü.
*******
üniversiteye girdi. evde,
-büyüklerin yanında konuşulmaz! diye öğretiyorlardı.
annesi,
-söz büyüğün, su küçüğün! diyordu.
profesör bir gün ona,
-dilini tut!…demişti.
yirmi üç yaşına kadar böylece sürdü.
********
askere gitti. on başısı,
-sus len!…diye bağırdı.
çavuş,
-dırlanma! diye azarladı.
yüzbaşı,
-pısss!…sısss!…dedi.
karakola çağırdılar.polis,
-çok konuşma! dedi.
komiser,
-sus be!… dedi.
*********
işe girdi. arkadaşları, işaret parmaklarını dudaklarına koyar.
-şışşşşt! derlerdi.
-aman şışşşt… aman sus, aman başın derde girer. aman haa!…
-sen her şeye burnunu sokma!… derlerdi
-sen anlamazsın…
-sana mı kaldı…
_sen sus…
*******
evlendi. karısı,
-aman sus..sen karışma!…derdi.
sonra çocukları oldu. büyüdü çocukları,
-sen sus baba!…çakmazsın bu işlerden…demeye başladılar.
*******
bu adam, biraz benim, biraz sizsiniz, biraz hepimiziz.
eskiden kadınlar, kocalarına kendilerine dırdır etmesinler, çok konuşmasınlar diye eşek dili yedirirlerdi. o inanışa göre, eşek dili yiyenlerin sesi çıkmazdı. bize de sanki eşek dili yedirmişler. arayın bakalım, ağzınızda diliniz var mı? dilimizi yutmuşuz. dilimizi içimize sokmuşuz. ağzımız var; dilimiz yok.
********
şimdi bu biraz bana, biraz size benzeyen adam söz hürriyeti istiyor. konuşacak. ama ona,
-sus!…diyorlar.
içimden,
-konuş…konuş…konuş be!…diye bağırmak geliyor. ama ne konuşacağız, nasıl konuşacağız? dilimiz nerede?”

aziz nesin - nutuk makinesi





ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ 
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ 
ΤΟΥ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ “ÇOK KONUŞMA
ΤΟΥ ΑΖΙΖ ΝΕΣΙΝ

Σώπα μη μιλάς! – Αζίζ Νεσίν

Σώπα, μη μιλάς, είναι ντροπή
κοψ’ τη φωνή σου, σώπασε
κι επιτέλους
αν ο λόγος είναι άργυρος
η σιωπή είναι χρυσός.
Τα πρώτα λόγια, οι πρώτες λέξεις
που άκουσα από παιδί
έκλαιγα, γέλαγα, έπαιζα
μου έλεγαν: «Σώπα».
Στο σχολείο μου έκρυψαν την αλήθεια τη μισή
και μου έλεγαν: «Εσένα τι σε νοιάζει; Σώπα!»


Με φιλούσε το πρώτο αγόρι
που ερωτεύτηκα και μου έλεγε:
«Κοίτα, μην πεις τίποτα, και σώπα!».
Κοψ’ τη φωνή σου, μη μιλάς, σώπαινε.
Κι αυτό βάστηξε μέχρι τα είκοσί μου χρόνια.
Ο λόγος του μεγάλου, η σιωπή του μικρού.
Έβλεπα αίματα στα πεζοδρόμια
«Τι σε νοιάζει, μου έλεγαν,
θα βρεις το μπελά σου, τσιμουδιά, σώπα».

Αργότερα φώναζαν οι προϊστάμενοι:
«Μη χώνεις τη μύτη σου παντού,
κάνε πως δεν καταλαβαίνεις και σώπα».
Παντρεύτηκα κι έκανα παιδιά και τα έμαθα να σωπαίνουν.

Ο άντρας μου ήταν τίμιος κι εργατικός
κι ήξερε να σωπαίνει.

Είχε μάνα συνετή που του έλεγε «σώπα».

Στα χρόνια τα δίσεχτα οι γείτονες με συμβούλευαν:
«Μην ανακατεύεσαι, πες πως δεν είδες τίποτα και σώπα».

Μπορεί να μην είχαμε με δαύτους γνωριμία ζηλευτή
μας ένωνε όμως το «σώπα».
Σώπα ο ένας, σώπα ο άλλος, σώπα οι επάνω, σώπα οι κάτω,
σώπα όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο.

Σώπα οι δρόμοι οι κάθετοι κι οι δρόμοι οι παράλληλοι.
Κατάπιαμε τη γλώσσα μας.

Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε.
Φτιάξαμε το σύλλογο του «σώπα»,
και μαζευτήκαμε πολλοί,
μια πολιτεία ολόκληρη, μια δύναμη μεγάλη
αλλά μουγκή!

Πετύχαμε πολλά και φτάσαμε ψηλά, μας δώσανε και παράσημα
κι όλα πολύ εύκολα, μόνο με το «σώπα».

Μεγάλη τέχνη αυτό το «σώπα».

Μάθε το στα παιδιά σου, στη γυναίκα σου και στην πεθερά σου
κι αν νιώθεις την ανάγκη να μιλήσεις, ξερίζωσε τη γλώσσα σου
και καν’ την να σωπάσει.

Κοψ’ τη σύρριζα.
Πέταξε την στα σκυλιά.

Το μόνο άχρηστο όργανο απ’ τη στιγμή
που δεν το μεταχειρίζεσαι σωστά.
Δεν θα έχεις έτσι εφιάλτες, τύψεις κι αμφιβολίες.
Δεν θα ντρέπεσαι τα παιδιά σου
και θα γλιτώσεις απ’ το βραχνά
να μιλάς χωρίς να μιλάς
να λες «έχετε δίκιο, είμαι με σας».

Αχ, πόσο θα ήθελα να μιλήσω ο κερατάς
και δεν θα μιλάς,
θα γίνεις φαφλατάς,
θα σαλιαρίζεις αντί να μιλάς.

Κόψε τη γλώσσα σου, κοψ’ την αμέσως.
Δεν έχεις περιθώρια. Γίνε μουγκός.

Αφού δε θα μιλήσεις, καλύτερα να το τολμήσεις
κόψε τη γλώσσα σου.

Για να είσαι τουλάχιστον σωστός
στα σχέδια και τα όνειρά μου
ανάμεσα σε λυγμούς και παροξυσμούς
κρατώ τη γλώσσα μου
γιατί νομίζω πως θα έρθει η στιγμή
που δε θ’ αντέξω
και θα ξεσπάσω
και δε θα φοβηθώ
και θα ελπίζω
και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω
μ’ έναν φθόγγο
μ’ ένα τραύλισμα
με μια κραυγή
που θα μου λέει:
ΜΙΛΑ !





ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ 
Η ΑΓΓΛΙΚΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ 
ΤΟΥ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ “ÇOK KONUŞMA
ΤΟΥ ΑΖΙΖ ΝΕΣΙΝ

Silence! Do not speak. It’s a shame. Silence your voice. Hush!
If speech is silver, silence is golden.


The first words I heard as a child, whether I was crying,
laughing, playing, they kept on telling me to “Be Silent!”
At school they taught me half the truth, and told me: “Why do you care? Be Silent!”
The first boy I fell in love was kissing me and was telling me:
“Don’t say a word about it and Be Silent!”


“Silence your voice and do not speak. Shut up”.
And that lasted till I was twenty years old.
The word of Authority against the silence of the Subordinate.
I was looking at the blood on the pavement and they were telling me
“Why do you care?” “You’ll get into trouble, Be Silent.”
Later in my life my bosses were telling me “Don’t question orders.
Pretend that you agree with them and Be Silent!”


I got married and had children and taught them to be Silent.
My husband was honest and hardworking and knew how to be Silent.
He had a wise mother, that was telling him to be “Be Silent.”
During leap years, neighbors were advising me:
“Do not get involved. Pretend you did not see a thing and Be Silent”
We may have not had any kind of great relationship between us,
but were however united by Silence.


“Be Silent” one of them was saying,
“Be Silent” the other was responding,
“Be Silent” the people upstairs were saying,
“Be Silent” the people underneath were saying.
“Be Silent” throughout the whole building and around the whole square.
“Be Silent” across the vertical and parallel streets.


We swallowed our tongues. We may have a mouth, but not a voice.
We joined the “Be Silent” club” that gathered many,
an entire city of great strength, but a mute one!
We achieved a lot and reached so high that they gave us medals.
And all so easy, just by being Silent.


What a great art that phrase “Be Silent” can be.
Teach it to your wife, teach it to your child, teach it to your mother in law.
And when you feel the need to speak, forcefully remove your tongue out and Be Silent.
Cut your tongue out and throw it to the dogs.
It has become a useless body part, since you’re not using it correctly.
By doing so, you will not have nightmares, guilt and doubts.
You will not be ashamed of your children
and you’ll save yourself from the trouble of talking,
you won’t have to speak and say “you are so right, I’m with you”.


Oh gosh! How much I wish I was able to speak!
And you will not speak, you’ll become a windbag,
you will be drooling instead of talking.
Cut out your tongue, immediately cut it out.
You don’t have any other choice.


Be mute. Since you will not speak, it’s better to dare it.
Cut out your tongue. At least be honest with yourself.
In my plans and in my dreams, between sobs and fits, I hold my tongue.
Cause I fear that the moment will come, where I won’t be able to withhold this urge and I ‘ll burst out without fear, but full of hope.


And every time my throat will be filled with just one phoneme,
with just one whisper, one stutter, one cry that tells me:


SPEAK!!!


ΣΥΝΤΟΜΗ ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ 
ΤΟΥ ΤΟΥΡΚΟΥ ΠΟΙΗΤΗ
ΑΖΙΖ ΝΕΣΙΝ

Ο Αζίζ Νεσίν ήταν Τούρκος σατιρικός συγγραφέας και πολιτικός ακτιβιστής. Ένας από τους πιο γνωστούς λογοτέχνες της Τουρκίας διεθνώς κι ένα από τα πιο φωτεινά μυαλά της γειτονικής χώρας.

 Ο ποιητής τίμησε το ποίημά του “Σώπα, μη μιλάς” αφιερώνοντας τη ζωή και το έργο του σε μια ανειρήνευτη σύγκρουση με τις εκάστοτε δικτατορικές εναλλαγές της Τουρκίας και στο τέλος της ζωής του το φανατικό ισλαμισμό. Υπερασπίστηκε πάντα την ελευθερία στην κριτική, αλλά και τη σύνδεση της κριτικής με την πράξη του αγώνα και το αριστερό κίνημα. Η δημοσιογραφική του πορεία, η πολιτική του σάτιρα, τα θεατρικά του έργα και το συνολικό συγγραφικό του έργο αντιμετωπίστηκαν με λογοκρισία, φυλακίσεις, επικήρυξη και απόπειρες δολοφονίας. 

 Φιλολογικό ψευδώνυμο του Μεχμέτ Νουσρέτ Νεσίν (Αζίζ ήταν το όνομα του πατέρα του). Γεννήθηκε στη Χάλκη της Κωνσταντινούπολης στις 20 Δεκεμβρίου του 1915. Παιδί μιας φτωχής μικροαστικής οικογένειας, έμεινε ορφανός σε πολύ μικρή ηλικία. Αποφοίτησε από το Στρατιωτικό Λύκειο Kuleli (1935), τη Στρατιωτική Ακαδημία (1937) και τη Στρατιωτική Σχολή Φυσικομαθηματικών Σπουδών (1939). Φοίτησε, επίσης, για δύο χρόνια στη Σχολή Καλών Τεχνών.

Υπηρέτησε ως αξιωματικός για αρκετά χρόνια, όμως το 1945 απομακρύνθηκε από τον στρατό με την κατηγορία της κατάχρησης καθήκοντος και εξουσίας. Έκτοτε, στρέφεται στη λογοτεχνία και τη δημοσιογραφία. Το 1944, δημοσιεύει τα πρώτα του ποιήματα και διηγήματα στο περιοδικό Milliyet, ενώ παράλληλα αρθρογραφεί στις εφημερίδες Yenigun, Karagoz και Tan (1944-45). Λίγο αργότερα εκδίδει το περιοδικό Cumartesi, και, σε συνεργασία με τον γνωστό πεζογράφο Σαμπαχατίν Αλί, εκδίδει την εβδομαδιαία σατιρική εφημερίδα Marcopasa (1946-47), στην οποία σατίριζε τόσο την πολιτικοκοινωνική ζωή της Τουρκίας, όσο και τους πολιτικούς ηγέτες. Η σάτιρά του και ο σαρκασμός του προκάλεσαν έντονες αντιδράσεις από τους αντιπάλους του, η κυκλοφορία της εφημερίδας του απαγορεύτηκε και ο ίδιος εξορίστηκε στην Προύσα για ένα χρόνο (1947). Ωστόσο, ο Νεσίν συνέχισε τον αγώνα του με την ίδια μαχητικότητα επιμένοντας να εκδίδει την εφημερίδα με διαφορετικούς τίτλους (Malumpasa, Merhumpasa, Ali Baba, Bizimpasa και Hur Markopasa).

Η προοδευτική του δράση, οι δημοκρατικές του ιδέες και τα σατιρικά του σχόλα για τους πολιτικούς ηγέτες και την κοινωνική ζωή της Τουρκίας τον οδήγησαν πολλές φορές σε σύγκρουση με το καθεστώς. Μετά από τη δημοσίευση ενός άρθρου στην εφημερίδα Tan, το 1945, στο οποίο ασκούσε έντονη κριτική στο πολιτικό καθεστώς, τα γραφεία της εφημερίδας κάηκαν από παρακρατικούς και στρατιωτικούς, ενώ ο ίδιος διώχτηκε πολιτικά. Για τους ίδιους λόγους δικάστηκε και οδηγήθηκε πολλές φορές στη φυλακή: το 1945, για τη δημοσίευση ενός φυλλαδίου με τίτλο "Πώς να ιδρύσετε ένα κόμμα, διαλύοντας ένα άλλο", το 1948, για την κυκλοφορία του δεύτερου βιβλίου του, που περιλάμβανε άρθρα και σχόλια για την τουρκική αλλά και για τη διεθνή πολιτική κατάσταση, το 1949, μετά τη δίωξη που άσκησαν εναντίον του για δυσφήμιση η βασίλισσα της Αγγλίας, ο Σάχης του Ιράν και ο βασιλιάς της Αιγύπτου, και το 1951, μετά την κυκλοφορία δύο άλλων περιοδικών που εξέδωσε, του Bastan και Yeni Bastan.

Μετά την τελευταία αποφυλάκισή του, αναγκάστηκε να ασχοληθεί με διάφορα επαγγέλματα για βιοποριστικούς λόγους. Έτσι, το 1952 άνοιξε στην Κωνσταντινούπολη ένα βιβλιοπωλείο, ενώ τον επόμενο χρόνο άνοιξε ένα στούντιο φωτογραφίας. Στη συνέχεια, ωστόσο, επέστρεψε στη δημοσιογραφική δράση αρθρογραφώντας σε εφημερίδες και εκδίδοντας σατιρικά περιοδικά, ενώ το 1956 ίδρυσε τον εκδοτικό οίκο Dusun, που λίγα χρόνια αργότερα κάηκε από "αγνώστους" και καταστράφηκε ολοσχερώς.

Ο Αζίζ Νεσίν έγραψε πολλά διηγήματα, ποιήματα, μυθιστορήματα και εννέα θεατρικά κείμενα και εξέδωσε συνολικά περισσότερα από εκατό έργα. Έχει επανειλημμένα βραβευτεί στην Τουρκία (Ένωση Τούρκων Θεατρικών Συγγραφέων, Τουρκική Ένωση Λογοτεχνών κ.ά.) και στο εξωτερικό (Βουλγαρία, Πολωνία, Σοβιετική Ένωση, Ρουμανία, Ιταλία, Φιλιππίνες), ενώ έργα του έχουν μεταφραστεί σε 32 γλώσσες.

Το 1972 δημιούργησε το ίδρυμα "Αζίζ Νεσίν", το οποίο λειτουργεί μέχρι σήμερα, με κύρια δραστηριότητά του την περίθαλψη και μόρφωση άπορων παιδιών. Ο Αζίζ Νεσίν έχει παραχωρήσει στο ίδρυμα τα πνευματικά δικαιώματα των έργων του. Ο Αζίζ Νεσίν υπήρξε πρόεδρος της Ένωσης Τούρκων Συγγραφέων (1977) και τιμητικό μέλος του "Pen Club" στη Μεγάλη Βρετανία (1985). Πέθανε στις 5 Ιουλίου του 1995, από καρδιακή προσβολή, έπειτα από μια εκδήλωση-αφιέρωμα στο έργο του, στο Τσεσμέ της Σμύρνης. Μετά τον θάνατό του, το σώμα του κηδεύτηκε μυστικά στην περιοχή του ιδρύματος "Αζίζ Νεσίν", χωρίς καμία τελετή, σύμφωνα με την επιθυμία του.

ΠΗΓΗ: