Παρασκευή 30 Αυγούστου 2019

Η Μουσουλμανική μειονότητα της Ελληνικής Θράκης



Γράφει ο συγγραφέας Δημήτρης Α. Μαυρίδης
10/6/2019



Δεν είμαι ειδικός στο θέμα, ωστόσο με απασχολεί όσο κάθε εχέφρονα Θρακιώτη και Έλληνα. Η ιστορία των ορεινών Θρακών  και του εκτουρκισμού της πεδιάδας της Ξάνθης έχει διάρκεια λίγων μόνον αιώνων. Οι Μουσουλμάνοι που ζουν σήμερα στη Θράκη δεν είναι ενιαία μειονότητα, αλλά αποτελούν ένα συνονθύλευμα τουρκογενών Τούρκων Μουσουλμάνων και φυγάδων από τα Βαλκάνια το 1878 Γιουρούκων, αφενός και τυχαίων Ρομά οι οποίοι πλαισιώνονται τον τελευταίο καιρό από ορεσίβιους εξισλαμισμένους γηγενείς Πομάκους. Ενώ, το σύνολο αυτού του πληθυσμού τάχτηκε μετά το 1922 κατά την ανταλλαγή των πληθυσμών με τη συντηρητική χαλιφική αντίδραση προς τους νεότουρκους και πολέμησε με τον ελληνικό στρατό. Κατά τον Μεσοπόλεμο και την ταραγμένη εποχή που ακολούθησε, ο εκτουρκισμός τμημάτων του μουσουλμανικού πληθυσμού πήρε κάποιες διαστάσεις. Πολιτικές θεωρήσεις των άτολμων Ελλήνων πολιτικών είναι υπεύθυνες για την αποδυνάμωση της αντιτουρκικής και φιλοϊσλαμικής ηγεσίας της μειονότητας με αποτέλεσμα μετά το τέλος του πανευρωπαϊκού πολέμου, η Τουρκία να κατορθώσει σχεδόν να εκτουρκίσει μία μειονότητα που έχει λίγη σχέση με αυτήν και βρίσκεται εκτός των συνόρων της. Το πρόβλημα της μουσουλμανικής μειονότητας είναι λοιπόν πολιτικό και πολιτισμικό και σαν τέτοιο πρέπει να αντιμετωπίζεται από τις ελληνικές ηγεσίες, οι οποίες όμως αδιαφορούν και ασχολούνται με αυτό μόνο κατά τις περιόδους εκλογών. Η ανάμειξη της Τουρκίας και η σκιά του νεοοθωμανισμού πάνω από τη Θράκη πρέπει να αντιμετωπισθεί με πολιτικά μέσα.

Το πρώτο από αυτά θα είναι μία χωροταξική κοινωνική και πολιτική μελέτη της υφής της μειονότητας. Ανάλογα θα κινηθεί και ο οικονομικός σχεδιασμός. Έχουμε δημιουργήσει στη Θράκη ένα θεματικό πάρκο μειονοτήτων το οποίο δεν τολμούμε να αγγίσουμε, ούτε καν για να δώσουμε μια αναπτυξιακή και εκσυγχρονιστική ροπή στον πληθυσμό. Κατά τις δύο τελευταίες γενεές οι ελληνικοί ορεινοί πληθυσμοί εγκατέλειψαν τους αιωνόβιους ελληνικούς οικισμούς και αναγκάστηκαν να κατοικήσουν πιο κοντά στις πεδιάδες και τις κοιλάδες όπου η σκληρή δουλειά του Πομάκου που καλλιεργεί καπνό του επιτρέπει μία αξιοπρεπή ζωή. Γιατί ο Έλληνας ποιμένας ή καλλιεργητής υποχρεώθηκε διά πυρός και σιδήρου να κατοικήσει στις πόλεις και στις βιομηχανικές ζώνες της Ελλάδας, ενώ ο Πομάκος αντίστοιχος πολίτης, κατοικεί σε μια απομακρυσμένη ορεινή περιοχή όπου χρειάζονται μεγάλες επενδύσεις για τη δημιουργία ενός βιώσιμου περιβάλλοντος και την συνεχή επιδότηση των προϊόντων του;

Όσον αφορά τις μορφωτικές και γνωστικές δυνατότητες του πληθυσμού, όπως και τις επαγγελματικές ικανότητες, τα πράγματα είναι απογοητευτικά. Δεν βρέθηκε ελληνική κυβέρνηση ικανή να καταργήσει την τριγλωσσία που στηρίζει και διδάσκει η ελληνική παιδεία σε θαυμαστή συμφωνία με τις τουρκικές υποδείξεις και επιθυμίες. Ο ορεσίβιος Έλληνας Πομάκος μιλάει στο σπίτι του την πομακική ως μητρική  γλώσσα, διδάσκεται την τουρκική ως εθνική γλώσσα και την ελληνική ως γλώσσα του κράτους. Αυτό είναι μία τριγλωσσία που γίνεται γελοία αν προσθέσουμε την αγγλική που ενδεχομένως διδάσκεται κατά τό συρμό και την αραβική η οποία διδάσκεται στο τέμενος ως θρησκευτική γλώσσα. Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα κυκεώνα, όπου είναι δύσκολο για ένα παιδί να ξεφύγει από την αμάθεια και την αγλωσσία. Τα μικτά ελληνοτουρκικά σχολεία θα πρέπει να καταργηθούν με ένα σύστημα σχολείων όπου θα διδάσκεται η Πομακική και η Ελληνική ως δεύτερη γλώσσα. Με ποια λογική ο νέος Πομάκος μαθαίνει μία γλώσσα που είναι ξένη για αυτόν και δεν μαθαίνει τη δική του γλώσσα; Μήπως το ελληνικό κράτος προορίζει όλους τους Έλληνες Πομάκους για σταδιοδρομία και εργασία στην Τουρκία και γι΄ αυτό φροντίζει να τους εφοδιάζει με την τουρκική γλώσσα; Δεν είναι λοιπόν επιτρεπτό να υπάρχουν προνόμια για τους Πομάκους που αποφασίζουν να παρακολουθήσουν το τουρκικό ισλαμικό σχολείο, αφού αυτό βοηθά τον εκτουρκισμό τους.

Όσο για τα ινστιτούτα μελέτης και το μουσουλμανικό συμβούλιο παρά τω πρωθυπουργώ ομολογώ ότι έχω ξανακούσει τέτοιες κούφιες υποσχέσεις που οι Έλληνες πολιτικοί συνηθίζουν να αγνοούν και ξεχνάν όταν παύει η πολιτική πίεση των εκλογών. Αυτός είναι και ο λόγος που υπάρχει το πρόβλημα της μουσουλμανικής μειονότητας που κατοικεί στην Ελλάδα.

Δημήτρης Α. Μαυρίδης


Κυριακή 18 Αυγούστου 2019

Συγκεκριμένες προτάσεις για τους Πομάκους Έλληνες



Ας μιλήσουμε με συγκεκριμένες προτάσεις 
για τους ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΜΑΚΟΥΣ της Θράκης

Αύγουστος 17, 2019

"προτάσεις υπάρχουν πολλές. Το ελληνικό κράτος που θα τις αξιοποιήσει ψάχνουμε να βρούμε..."


Γράφει ο Πομάκος δημοσιογράφος 
Σεμπαϊδήν Καραχότζα

Πολλές φορές ως τώρα δέχομαι την σίγουρα καλοπροαίρετη παρατήρηση από φίλους και αναγνώστες πως πέρα από τα θεωρητικά άρθρα μου για τα ζητήματα των μουσουλμάνων της Θράκης και κυρίως των Πομάκων, θα πρέπει να καταθέσω και συγκεκριμένες προτάσεις, ώστε να αποτραπεί στον μέγιστο δυνατό βαθμό ο εκτουρκισμός τους.

Αντιλαμβάνεστε βέβαια πως δεν είμαι και ο πιο ειδικός, αλλά μετά από τόσα χρόνια ενασχόλησης μου με το συγκεκριμένο θέμα, είμαι σε θέση να καταθέσω κάποιες προτάσεις – σκέψεις μου με την ελπίδα πως αυτές θα αξιολογηθούν και θα υλοποιηθούν από ανθρώπους πολύ πιο ειδικούς και κατάλληλους.

Δεν ξέρω πόσες και ποιες από τις προτάσεις μου μπορεί να υλοποιηθούν, έστω σε βαθμό μικρότερο από τον επιθυμητό. Το μόνο σίγουρο πάντως είναι πως την υλοποίηση τους θα πρέπει να την αναλάβει η επίσημη ελληνική πολιτεία, η οποία πλέον δε μπορεί να μένει με τα χέρια σταυρωμένα κι απλά να παρακολουθεί εξ αποστάσεως τον αργό αλλά με σταθερά βήματα εκτουρκισμό των Ελλήνων Πομάκων της Θράκης.

Οι προτάσεις μου:

1. Επίσημη (από ελληνικά πανεπιστήμια) καταγραφή και αναγνώριση της πομάκικης γλώσσας.

2. Παράλληλη καταγραφή και ανάδειξη των υπόλοιπων πολιτισμικών στοιχείων των Πομάκων, ήθη, έθιμα, παραδόσεις, τραγούδια, μαγειρικές συνταγές κλπ.

3. Δημιουργία ομάδας εργασίας από ειδικούς επιστήμονες, των οποίων η δουλειά θα είναι να μελετηθεί σε βάθος η πραγματική καταγωγή των Πομάκων.

4. Πομακόφωνο δελτίο ειδήσεων στην ΕΡΑ και στο διαδίκτυο.

5. Φανερές και όχι κάτω από το τραπέζι χορηγίες – χρηματοδοτήσεις των Πολιτιστικών Συλλόγων Πομάκων με τον όρο πως τα χρήματα αυτά θα πιάνουν τόπο και οι σύλλογοι θα παρουσιάζουν δράση. Μουσικές εκδηλώσεις με πομάκικα τραγούδια, αναβίωση εθίμων κλπ.

6. Ειδικό μάθημα στα μειονοτικά δημοτικά σχολεία (γιατί όχι και στα σχολεία όλης της χώρας) αναφορικά με τη τεράστια σημασία της μητρικής γλώσσας, της ιστορίας και του πολιτισμού μας.

7. Πιλοτικό πρόγραμμα (εκτός σχολικού ωραρίου) διδασκαλίας της πομάκικης γλώσσας στα μειονοτικά δημοτικά σχολεία.

8. Ανταμοιβή με μια καλή θέση εργασίας π.χ. (δεν αναφέρομαι σε μένα) όσων μουσουλμάνων της Θράκης επιδεικνύουν έμπρακτα την αγάπη τους για την Ελλάδα.

9. Διορισμένοι από τη ελληνική πολιτεία Ιμάμηδες σε όλα τα τζαμιά της Θράκης ώστε να απομακρυνθούν οι Ιμάμηδες του τουρκικού Προξενείου.


10. Ελληνόφωνο δημοτικό σχολείο σε κάθε Πομακοχώρι, χωρίς να καταργηθούν τα μειονοτικά σχολεία.

11. Δωρεάν εκδρομές Πομακόπουλων κυρίως σε μέρη όπου μπορούν να έρθουν σε επαφή με τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό.

12. Τοποθέτηση διερμηνέων που να γνωρίζουν την πομάκικη γλώσσα σε νοσοκομεία, δικαστήρια, δήμους κλπ της Θράκης. Αυτό θα είναι ένα κίνητρο να μη θέλουν να ξεχάσουν τη μητρική τους γλώσσα.

13. Δημιουργία λαογραφικού μουσείου όπου θα εκτίθενται όλα όσα έχουν σχέση με τον λαϊκό πολιτισμό των Πομάκων.
14. Τουριστική προβολή των Πομακοχωρίων όπου θα δίνεται μεγάλη έμφαση στη λέξη ΠΟΜΑΚΟΙ. Έκδοση από την Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης ενημερωτικών φυλλαδίων και τουριστικών οδηγών για τα πομακοχώρια της Θράκης.

15. Βράβευση ακόμα κι από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και με κάποιο χρηματικό έπαθλο αν χρειαστεί, όσων Πομάκων φοιτητών αξιοποιούν τον πομάκικο πολιτισμό, την πομάκικη γλώσσα για την πτυχιακή τους εργασία.

16. Σε ιδιωτικό επίπεδο θα μπορούσα νε υπάρξει από άτομα – επιχειρήσεις που έχουν την οικονομική δυνατότητα μια μικρή – συμβολική μηνιαία χορηγία ώστε να επανέλθει άμεσα μέσω του διαδικτύου ένα πομακόφωνο δελτίο ειδήσεων σε γραπτή και ηχητική μορφή.


Όλα τα παραπάνω αποτελούν μερικές πρόχειρες σκέψεις μου, οι οποίες ωστόσο στα χέρια ειδικών επιστημόνων μπορούν να γίνουν πράξεις. Επίσης υπάρχουν Πομάκοι που σίγουρα θα προσθέσουν προτάσεις που ίσως εγώ δε σκέφτηκα.

Σε γενικές γραμμές προτάσεις υπάρχουν πολλές. Το ελληνικό κράτος που θα τις αξιοποιήσει ψάχνουμε να βρούμε.

ΣΕΜΠΑΪΔΗΝ ΚΑΡΑΧΟΤΖΑ

Σάββατο 17 Αυγούστου 2019

ΟΧΙ σε συλλόγους "σφραγίδα"




Με Πολιτιστικούς Συλλόγους «σφραγίδα» 
οι Πομάκοι της Θράκης 
δεν έχουν μέλλον

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ:


Αύγουστος 17, 2019


Του Σεμπαϊδήν Καραχότζα

Σα να ήταν μόλις χθες θυμάμαι ακόμα με κάθε λεπτομέρεια τον πόλεμο που δεχτήκαμε πριν από περίπου 13 χρόνια, τότε που μια ομάδα ανθρώπων αποφασίσαμε να ιδρύσουμε τον πρώτο Πολιτιστικό Σύλλογο Πομάκων στην Ξάνθη. Μας αποκάλεσαν προδότες, ανθρώπους του παρακράτους, μας απείλησαν, μας προκάλεσαν υλικές ζημιές, αλλά όλα αυτά δεν ήταν αρκετά για να σταματήσουν τον αγώνα μας. Ήμασταν αποφασισμένοι και ξέραμε πολύ καλά τι μας περιμένει. 

Ήταν πολλοί και ήμασταν λίγοι, αλλά τα καταφέραμε και φτιάξαμε κάτι που μέχρι τότε έμοιαζε ακατόρθωτο. Με πολλά όνειρα και ελπίδες για κάτι καλύτερο δημιουργήσαμε τον πρώτο Πολιτιστικό Σύλλογο Πομάκων στην Ξάνθη, αν και πλέον δεν είναι ο μοναδικός, αφού αντίστοιχος σύλλογος υπάρχει τόσο στο νομό Ροδόπης όσο και στο χωριό Γλαύκη. 

Ωστόσο, η ύπαρξη μερικών συλλόγων από μόνη της δεν είναι αρκετή για να έρθουν τα επιθυμητά αποτελέσματα. Δυστυχώς, η δράση των προαναφερόμενων συλλόγων όλα αυτά τα χρόνια είναι ελάχιστη, με αποτέλεσμα να μιλάμε πλέον για συλλόγους «σφραγίδα». Ενδεχομένως να μην υπάρχουν δυνατότητες, οικονομικές και όχι μόνο για κάτι παραπάνω, αν και νομίζω αυτό που λείπει είναι η θέληση γι’ αυτό το κάτι παραπάνω. 

Σίγουρα πάντως από μόνος του ένας σύλλογος με μερικές δεκάδες μέλη δε μπορεί να κάνει πολλά. Ενωμένοι όμως όλοι αυτοί οι σύλλογοι Πομάκων μπορούν να κάνουν απίστευτα πράγματα κι όταν λέω ενωμένοι δεν εννοώ να γίνουν όλοι μαζί ένας σύλλογος. Ο κάθε σύλλογος μπορεί να κρατήσει την οντότητα του και την όποια δράση του.

Από εκεί και πέρα όμως θα πρέπει να υπάρξουν και κάποιες κοινές δράσεις, τόσο σε τοπικό όσο και σε πανελλαδικό επίπεδο. Αυτή τη στιγμή ελάχιστοι νέοι σε ηλικία Πομάκοι ασχολούνται με κάποιον από τους συλλόγους που υπάρχουν, αλλά αν δουν μια ενωτική προσπάθεια, μια κοινή δράση, έναν κοινό αγώνα, θα ακολουθήσουν.

Έλληνες Πομάκοι της Θράκης δεν είναι μόνο ένας Σεμπαϊδήν, ένας Αχμέτ, ένας Ιρφάν και μια Εμινέ. Υπάρχουν πάρα πολλά νέα παιδιά που όμως δεν εκδηλώνονται, γιατί πολύ απλά δε βλέπουν κάποια σοβαρή προσπάθεια. Αν όμως δουν να γίνεται κάτι πραγματικά σοβαρό θα το στηρίξουν και τότε κάποιοι θα τρίβουν τα μάτια τους. 

Για να γίνει όμως αυτό θα πρέπει όλοι οι παραπάνω σύλλογοι να καθίσουν σε ένα τραπέζι και να χαράξουν ένα πλαίσιο κοινών δράσεων που θα έχουν σαν αντικείμενο όλα όσα αφορούν τη καταγραφή και ανάδειξη του πομάκικου πολιτισμού. 

Δε μπαίνω στη διαδικασία να μιλήσω για κράτος και κυβερνήσεις, γιατί δε μας αφορά. Τα πάντα είναι στο δικό μας χέρι. Αν εμείς οι Πομάκοι θελήσουμε να σώσουμε και να αναδείξουμε όλα όσα κληρονομήσαμε από τους παππούδες μας, καμιά κυβέρνηση και κανένα κράτος δε μπορεί να μας εμποδίσει. 

Τον λόγο πλέον έχουν οι διοικήσεις των πολιτιστικών συλλόγων Πομάκων. Θέλουν να κάνουν επιτέλους κάτι σοβαρό; Αν ναι τότε ήρθε η ώρα να το αποδείξουν στην πράξη.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ: